امام حسین(ع) مقاومت یا مذاکره؟

بعضی از مسئولین سعی دارند برای موجه جلوه دادن روش پر مناقشه و لبریز از مسامحه خود در موضوع مذاکرات با رسیدن ایام محرم از حضرت سید الشهداء و منطق نورانی آن حضرت استفاده کنند اما آیا به راستی منطق سید الشهداء مقاومت در برابر ظلم یزید بود یا مذاکره با او؟

 

تقریبا شکی نیست که کسانی که امروز دم از هر توافق و توافق به هر قیمتی می زنند اگر آنروز بودند به هزار و یک علت در مقابل یزید سکوت می کردند کما اینکه افراد به ظاهر روشن فکر مثل اینها بسیار بودند که امام را از رفتن به این مسیر نهی می کردند و ایشان را از خطرات بیم می دادند در حالی که او می دانست چه می کند اما آنها نمی دانستند با ترک یاری امام زمان خود به چه روزگاری دچار خواهند شد.

 

در مقابل دشمنی که اگر چشم داشته باشی می بینی که با تمام قوا در مقابل تو صف آرایی کرده و دم از گزینه جنگ می زند دیگر مذاکره ای باقی نمی ماند چرا که گذشته از این ، اختلاف با دشمن بسیار عمقی و ماهوی است که حضرت سیدالشهداء فرمود:

«و یزید رجل شارب الخمر و قاتل النفس المحترمة معلن بالفسق و مثلی لایبایع مثله (ارشاد، مفید، ص 200 ) ; یزید، مردی است شرابخوار که دستش به خون افراد بی گناه آلوده گردیده و آشکارا مرتکب فسق و فجور می گردد، و همانند من با چنین فردی بیعت نمی کند .»

 

یعنی هویت حق به هیچ وجه با هویت ظلم قابل جمع نیست و مظاهر و نمایندگان این دو چه مذاکره ای می توانند با هم داشته باشند که وجود یکی به معنای رفع و دفع دیگری است؟ اما قصه شهادت چیزی دیگر است که :

قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ (التوبة/52)

 

بگو: آيا براى ما جز يكى از اين دو نيكى [پيروزى يا شهادت‏] را انتظار داريد؟ ولى ما انتظار داريم كه خدا از جانب خويش و يا به دست ما شما را عذاب کند، پس منتظر باشيد كه ما نيز با شما منتظريم.

 

و این منطق همان منطق مقاومت است ،که تجربه برای تمام انسان های بیدار نشان داده که تنها منطق پیروز در مقابل مستکبرین است و بی شک پیروزی خون بر شمشیر در کربلای حسین ،الگوی بارزی برای این گفتمان در تمام جهان است.

 

آری اعتدالی که مورد نظر اسلام می باشد به معنای سر خم کردن در مقابل مستکبرین نیست که آنها به ما توهین کنند و ما در جواب لبخند بزنیم،آنها دم از جنگ با ما بزنند و ما از ادب و باهوشی آنها تعریف کنیم و آنها ما را تروریسم بخوانند و ما به دیدار با ایشان افتخار کنیم؛ آیا این رفتار و این به اصطلاح مذاکرات به هر قیمت، ذلت آفرین نیست؟ اما این منطق حسین عزیز نیست که امام حسين علیه السلام مي‏ فرمایند: «موت في عزٍ خيرٌ في ذَلٍّ (ابن شهر آشوب، مناقب،ج4ص 68)  مرگ با عزت، بهتر از زندگي ذليلانه است».