سهم اصلاح طلبان از بلاتکلیفی وزارت علوم چیست؟!

مجلس به وزیر پیشنهادی دولت برای وزارت علوم اعتماد نکرد. این وزارتخانه همچنان باید با سرپرست اداره شود البته تا رئیس جمهور محترم گزینه پیشنهادی دیگری را به مجلس معرفی کند، برای ادامه سرپرستی محتاج موافقت رهبری است؛ چون در قانون اساسی تنها سه ماه حق سرپرستی برای رئیس جمهور مجاز شناخته شده است. کشمکش دولت و مجلس بر سر وزارت علوم از چند زاویه قابل بررسی است. تحلیل اول مربوط به ظواهر و آن چیزی است که در رسانه ها منتشر می شود. اینکه مجلس نسبت به موضوع فتنه حساس است و اینکه روحانی وزارت علوم را سهم اصلاح طلبان می داند و ناگزیر از این گزینه ها است.
اما به نظر می رسد ماجرا کمی فراتر از این ظواهر است؛ ظاهرا به چند دلیل دولت از این بلاتکلیفی وزارت علوم نفع و اصلاح طلبان سهم می برند.

یکم. بسیاری معتقدند عدم موفقیت احتمالی دولت در مذاکرات هسته ای و تحولات محسوس اقتصادی، همچنین پایگاه رای شکننده جناب روحانی در انتخابات گذشته، باعث می شود این دولت در ایستگاه یازدهم متوقف شود و قدرت را به دولت آینده واگذارد. تا آنجا که حتا همراهان این دولت مثل موسوی خوئینی ها معتقدند عمر این دولت، ۴ سال است. با این تفسیر تنها راه رسیدن به دولت آینده استفاده از مدل تکراری و مرسوم دولت های گذشته در ایجاد دو قطبی داخلی و دشمن سازی فرضی و سیاسی است. این مدل بارها و بارها آزموده شده و اتفاقا موثر هم افتاده است.

از سوی دیگر تنها می توان از درون یک مجلس اصلاح طلب انتظار داشت این دولت تداوم یابد. بنابراین تداوم قدرت در گروی دشمن سازی و دو قطبی گرایی و تلقین کارشکنی و ایجاد ریل گذاری در مجلس آینده است.

دوم. زمانی محمد خاتمی در اوج گرفتاری های سیاسی اش مدعی بود که هر ۹ روز با یک بحران سیاسی مواجه است. همین یک جمله باعث شد توجه خیلی ها از گرفتاری های مدیریتی آن دوران به کارشکنی های ۹ روزه منحرف شود. دولت احمدی نژاد نیز از عواید این روش بی بهره نبود. دولت فعلی نیز همان مسیر را می رود. بنابراین تلقی اینکه مجلس اجازه کار کردن به این دولت را نمی دهد می تواند قدری از مشکلات دست به گریبان این دولت را کم کند. مجلس باید نهاد مقاوم در مقابل دولت معرفی شود.

سوم. دولت افراد جنجالی تر خود را از سد همین مجلس گذرانده است. برخی از کسانی که در حال حاضر در مسند وزارتخانه هستند وضعیت بهتری نسبت به وزرای پیشنهادی ندارند، اما رای اوردند. چرا؟ علت را باید در نحوه تعامل دولت با مجلس دید. جناب روحانی از افراد باسابقه در کسوت مجلس نشینی است. روحانی فارغ از اینکه دیپلمات باهوشی است از زیر و زبر تعامل با مجلس نیز آشنایی دارد. همین جناب روحانی و تیم مشاوره امنیتی-رسانه ای وی که دارای توانمندی قابل ملاحظه ای در جنگ روانی داخلی هستند توانستند به سهولت افراد جنجالی تر خود را از سد همین مجلس عبور دهند. اما این بار نمی توانند.چرا؟ نمی خواهند. برخورد سرد دولت با مجلس و عدم تلاش موثر برای رای آوردن وزیر پیشنهادی و دفاع ضعیف در روز رای اعتماد و سخنان تحریک کننده در روزهای منتهی به روز رای اعتماد، همگی دلالت بر این دارد که دولت تمایلی به خروج از این بلاتکلیفی در وزارت علوم ندارد.

چهارم. نمایندگان مخالف وزاری پیشنهادی، اطلاعات خود را از کجا می اورند؟ غیر از این است که نهادهای اطلاعاتی کشور به این سوابق اشراف دارند؟ آیا می توان پذیرفت که جناب روحانی از این سوابق بی اطلاع بوده است؟ آیا جناب روحانی از فیلم حضور وزیر پیشنهادی در تحصن و فتنه های گذشته بی اطلاع بوده است؟ آیا خبر نداشته که وزیر پیشنهادی پای چند بیانیه مساله دار را امضا کرده است؟ آیا از تاکید رهبر انقلاب بر اینکه فتنه خط قرمز است بی اطلاع بوده است؟ پس چرا این افراد را معرفی می کند؟ پاسخ روشن است. کارکرد این افراد ماندن پشت سد مجلس است. باید بیایند تا رای اعتماد نگیرند.

پنجم. سیاسی ترین وزارتخانه دولت کدام وزارت است؟ وزارت علوم. چرا؟ چون رای سازترین وزارتخانه است. هر فردی در این وزارتخانه حداقل ۱۰ رای دارد. کارکرد جامعه نخبگانی و موثر نیز همین است. دانشجو و استاد دانشگاه مرجع هستند. سازماندهی رای یعنی هم جهت کردن آرای موثر. آرای موثر آرای پرقدرتی هستند که در صورت همراهی موج سازند. وزارت علوم چنین خاصیتی دارد. پس انتخاب درستی نیز صورت گرفته است.

نتیجه: دولت به دنبال تداوم بلاتکلیفی در وزارت علوم است. اصلاح طلبان به وزارت علوم نرسیده به مجلس آینده می رسند. تداوم این دولت نیز به مجلس اصلاحات وابسته است. کهنه حساب اصلاح طلبان از این دولت با مجلس تسویه می شود نه وزارت علوم. وزارت علوم را با مجلس تاخت زدند. دولت با معرفی چهره خشن و ضددولتی از اصولگرایان، تلاش می کند مردم را نسبت به جریان اصولگرائی بدبین کند. جریان اصولگرائی که بی توجه به مشکلات اقتصادی امروز مردم مشغول گروکشی سیاسی و مانع تراشی است و اجازه نمی دهد دولت در بستر علم توفیق کسب کند. روغن از خاک کشیدن یعنی همین. این پروژه با هدف تاثیر بر ترکیب سیاسی مجلس آینده طراحی شده است و اصولگرایان نیز هوشمندانه بازی نکردند.

منبع: الف