فیلم: زنده‌سوزی وحشیانه خلبان اردنی توسط داعش

به گزارش قاصدنیوز، تروریست‌های داعش، سرانجام پس از شکست مذاکرات با دولت اردن حول آزادی «معاذ الکساسبة» خلبان اردنی، وی را زنده، آتش زدند. تکفیری‌ها در ادامه، در اقدامی وحشیانه‌تر، ویدئوی آتش زدن وی را تماما و بدون هیچ‌گونه ملاحظه‌ای منتشر کردند.

 

این خبر از سوی ارتش اردن تأیید شده است.

 

توحش افسارگسیخته

سؤالی که مطرح می‌شود این است که تکفیری‌های داعش آیا مبنایی برای رفتارهای خود دارند؟

 

یا در سطح گسترده‌تر، مخالفان اجاره‌ای سوریه، هنگامی که قلب سرباز ارتش سوریه را به دندان کشیدند، طبق چه مرام و دستوراتی دست به این عمل وحشیانه زدند؟

 

کدام یک از علمای حال حاضر اهل سنت چنین تجویزی را جائز می‌دانند؟

 

در اسلامی که زنده سوزاندن حیوانات، عقوبت شدید دنیوی و اخروی دارد، یا نبی اکرم اسلام (سلام خدا بر او و خاندانش) مُثله کردن حیوانات را شدیدا نهی کرده‌اند، چنین اسلامی در کدام یک از تفکرات و مرام‌های داعش وجود دارد؟

 

مطمئنا اسلامی که داعش از آن سخن می‌گوید، توحشی است که برچسب اسلام بر آن خورده است و بس چرا که باید نگاهی به تاریخ اسلام و روایات اسلامی کرد و دید که تا چه اندازه درباره رفتار با «اسیر جنگی» مورد توجه قرار گرفت است.

 

در تاریخ بشریت، نمونه بارز زنده زنده سوزاندن را در اروپا به ویژه قرون وسطی می‌توان مشاهده کرد، «ژان کالون» نمونه فردی است که به علت عقاید مذهبی احیاگرانه در دسامبر 1564 میلادی زنده زنده سوزانده شد.

 

یهودیان از گروه قربانیان معروف بودند به ویژه در اسپانیا در دوره «انگیزاسیون» گروه‌های یهودیان را زنده زنده سوزاندند که باعث شد یهودیان زیادی از اسپانیا مهاجرت کنند و در دوره تفتیش عقاید صدها نمونه زنده سوزاندن وجود دارد.

 

اما آیا در اسلام نمونه‌ای از این عمل وحشیانه را می توان مثال زد؟

در ویدئوی منتشر شده از آتش زدن خلبان اردنی، جمله‌ای از «ابن تیمیه» آورده شده است که جواز مثله کردن (قطعه قطعه کردن) را با هدف تبلیغ اسلام و ایجاد رعب و وحشت در دل دشمنان اسلام را صادر کرده است و لابد تکفیری‌های داعش زنده زنده سوزاندن را با توسل به این جمله ابن تیمیه جائز دانسته‌اند. اما چه کسی است که نداند آرای ابن تیمیه، اساس فرقه ضاله وهابیت است و آرای وی را هیچ یک از علمای حال حاضر اهل سنت قبول ندارند.

 

تکفیری‌های داعشی راهبرد «النصر بالرعب» را مبنای جنایات خود قرار داده‌اند.

 

با کمی تأمل در این عبارت (پیروزی با ایجاد وحشت) کاملا می توان فهمید که تکفیری‌ها هیچ محدودیتی برای اعمال وحشیانه خود قائل نیستند.

 

در این جا اگر بخواهیم ریشه و منشأ چنین اعمال وحشیانه ای را بررسی کنیم دو موضوع را می توان بررسی کرد. برای دست زدن به چنین جنایاتی دو چیز نیاز است: 1- ایدئولوژی که توجیهی برای اعمال وحشیانه باشد.

2- مشکل روانی.

ایدئولوژی تکفیری:

اساس این نوع تفکر بر این پایه استوار است که هر چیزی را سیاه و سفید ببیند، انسان ها یا با ما هستند و در راه راست یا باید کشته شوند. شاید به این دلیل باشد که لباس های این گروه سیاه یا سفید است.

 

در این مرام برای پیش برد ایدئولوژی خود هر روشی مجاز است و هیچ محدودیتی هم در روش گسترش این مرام وجود ندارد.

 

به همین دلیل است که با خیالی آسوده و با خاطری که امید به رستگاری دارد، هر جنایتی را انجام می دهند.

 

مشکل روانی:

بروز چنین رفتارهایی از هر فردی، نشان از اختلال روانی و بیمار بودن عاملان آن دارد. هیچ انسان سالمی از لحاظ روانی و شخصیتی، این جرأت را ندارد که انسان زنده‌ای را آتش بزند و نظاره‌گر فریادها و دست و پا زدن‌های وی باشد و حتی ویدئوی آن را منتشر کند.

 

شرایط نابسامان محیط کودکی، سرکوب‌های اجتماعی، رفتار پدر و مادر، عقده‌های کودکی و اوضاع سیاسی، همه این‌ها عاملی می‌تواند باشد تا حس انتقام‌گیری را در فرد پرورش دهد، حال اگر ایدئولوژی باشد تا سرپوشی برای خلأهای درونی باشد و فرد به جای احساس بیماری نوعی از غرور و اعتماد بنفس را نیز احساس می کند. دیگر هیچ مانعی برای هر عمل وحشیانه ای وجود ندارد. در این مقطع است که انسان گرگ انسان است.