زیارت اربعین، جریان­سازِ تمدن­ اسلام

به گزارش «قاصدنیوز»، در ادامه گفتاری از حجت الاسلام عبدالحمید واسطی درباره زیارت اربعین و نقش آن در تمدن نوین اسلامی را از نظر خواهید گذراند:

 

بسم الله الرحمن الرحیم

زیارت اربعین، جریان­سازِ تمدن­ اسلام

 

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم،

بسم الله الرحمن الرحیم،

الحمدلله رب العالمین

و صل علی سیدنا ابوالقاسم مصطفی محمد، و علی ائمه المیامین و لعن الله اعداء اجمعین.

 

قال الله تعالی:

وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا (سوره النور/ 55)

این آیه می­گویدکه دستگاه دین، نبوت، امامت، واقعه کربلای حسینی و قیام مهدوی، همه و همه برای دست­یابی به «عبودیت خالص فراگیر در بشریت» است.

آقایان و بانوان محترم:

امروز اینجا جمع شده­ایم تا در مورد حقیقی با یکدیگر گفتگو کنیم که که ربط بین ملک و ملکوت است و نیروی جاذبه بشر به عالَم لاهوت است،  ظهور عبودیتِ کامل و خالص است و انسان­ها را به عمق دین و ایمان، رهنمون می­سازد، آری این حقیقت، «قلب حسین­بن­علی» است؛ قلبِ او ، نه جسم او ، و نه مصائب جانکاهِ او ، بلکه قلبِ او.

تحمل این مصائبِ سنگین، توسط او، سبب شد تا نوری که در اعماق قلب اباعبدالله الحسین علیه­السلام بود، ظاهر شود و بر تمام افراد بشر تا انتهای تاریخ بتابد.

در این گردهم­آیی سه پیشنهاد راهبردی تقدیم می­گردد:

پیشنهاد اول: راهبرد «اربعینِ تمدنی»

اربعینِ تمدنی یعنی اربعینی که سبب فعال­سازی حرکت به سمت تمدن اسلام می­شود؛ شیعیان باید پدیدۀ الهیِ اربعین را فقط در مقیاس یک زیارت باشکوه و عزاداریِ عظیم، نبینند ، بلکه پدیدۀ اربعین، صدای فطرت بشریت برای دست­یابی به تمدن اسلام است که حسین­بن­علی به خاطر آن شهید شد.

باید این دید چنان در زائرین رسوخ کند که اگر خبرنگار و روزنامه­نگاری در مسیر پیاده­رویِ اربعین از آنها سوال کند که «چه می­کنید؟ و چه می­گویید؟ و چه می­خواهید؟ که اینجا این­گونه به راه افتاده­اید؟!» آنها بگویند: «ما اینجا آمده­ایم نه فقط برای عزاداری و خون­خواهیِ حسین­بن­علی بلکه اینجا آمده­ایم تا زمینه­ تاسیس تمدن اسلام ایجاد شود؛ همان­طور که اباعبدالله الحسین علیه­السلام هنگام خروج از مکه و حرکت به سمت کربلا فرمود: من برای ایجاد اصلاح در جامعه حرکت می­کنم؛ ما نیز اینجا مرد و زن، کوچک و بزرگ، از شهر و روستاهای دروافتاده آمده­ایم تا توجّه بشریت را به منطق اسلام جلب کنیم، به توحید، به عبودیت، به زندگانی سعادتمند الهی.

پیشنهاد دوم: راهبردِ «دنبالِ خدا بگرد!»

در زیارت جامعه کبیره می­خوانیم که: «هر که ­در جستجوی خداوند است باید از شما آغاز کند، هر که بخواهد به توحیدِ او برسد باید از شما بیاموزد، و هر که بخواهد به او متصل شود باید به شما متصل شود.» ؛ براساس این منطق ، باید پدیده اربعین، از صِرفاً اجتماعی بزرگ از زائرین و ثواب­خواهان و حاجت­خواهان، به اجتماع عظیمِ خداخواهان و معرفت­خواهان ارتقاء یابد؛ به انبوهی از انسان­ها که به­خاطر دوری از خداوند اشک می­ریزند و در جستجوی او شوق دارند و به­دنبال حسّ حضور او در قلب و دلِ خود هستند نه اینکه فقط تصوری مبهم از خدا در ذهن داشته باشند.

این مطلب، باید چنان در جانِ زائرین رسوخ کند که وقتی از آنها سوال شود: «چه می­کنید؟ چه می­گویید؟ چه می­خواهید؟» بگویند: «خداوند ما را برای اینکه او را در قلب و دل بیابیم فراخوانده است، اما قلب و دل ما کور است و حسّی از او نداریم! و کلید طلاییِ دروازه قلب­ها به دست حسین است؛ آمده­ایم تا او چشمان قلب­هایمان را باز کند و با جمال بی­انتهای الهی آشنا سازد و حسِّ حضور او را در قلب­های ما زنده کند؛ حسین بن علی، تنها کسی است که در مناجاتش با خداوند چنین­ گفته است:

«معبودا، من با تمام عمق ایمانم، و با تمام إراده­ام که برخاسته از یقین­های استوار است، و با تمام زلالیِ آشکار توحیدی که دارم و با أعماق نهفتۀ وجودم، و با تمام رشته­های عصبیِ جاری در چشم­هایم، و با تمام چین­های پیشانی­ام، و با روزنه هاى راه­هاى نَفَسم، و پرّه­هاى تیغه بینى­ام، و حفره­هاى پرده شنوایى­ام، و با تمام حرکات دو لبم، و زبانم، و فضای دهان و آرواره­ام، و ریشه­های دندان­هایم، و مجرای خوراک و آشامیدنى­ام، با کاسه سرم، و استخوان­ها و رگه­ای بلند گردنم، و تمام فضای قفسه سینه­ام، و بندهای شاهرگ­ام، و پرده دلم، و تمام اجزاء کبدم، و تمام غضروف های دنده­هایم، و تمام قطعات مفاصلم، و سرِ انگشتانم، و گوشتم، و خونم، و مویم، و پوستم، و عصبم، و نایم، و استخوانم، و مغزم، و رگ­هایم و تمام اعضایم، و با تمام سلول­هایم از زمان شیرخوارگی تا بحال، و تمام موقعیت­هایی که در زندگی بر من گذشته است، خوابم و بیدارى­ام، حرکت و سکونم، رکوع و سجودم، و خلاصه با تمام این اینها گواهى مى دهم بر اینکه اگر قرن­ها و بلکه تا ابد بکوشم که شکر یکى از نعمت­هایت را بجا آورم نخواهم توانست، جز با لطف تو که به سبب آن نیز شکر دیگری بر من واجب می شود، شکرِ پشتِ شکر به طور دائم و نامحدود.»

پیشنهاد سوم: راهبردِ «اربعین، معجزه قرن بیست و یکم»

در کل زمین و کل تاریخ بگردید، آیا اجتماعِ هر ساله­ای با این حجم از افراد و با این حال و کیفیت، پیدا می­کنید؟! بیایید از مدیران و کارشناسان بین­المللی سوال کنیم که اگر بخواهند الان در نقطه­ای از کره زمین، این­چنین جمعیتی را با این حال و وضعیت جمع کنند آیا می­توانند؟! حتی از اگر تمام امکانات­شان را روی هم بگذارند، آیا در مقیاس بشرِ کنونی، چنین چیزی قابل برگزار کردن است؟!

پدیدۀ اربعین، معجزه­ای آشکار در قرن بیست و یکم است، حتی در داخل اسلام نیز معجزه است، چرا که حج و ایام حج و شهر مکه و شهر مدینه، بیش از سه میلیون نفر گنجایش پذیرایی ندارد و در قبل و بعد از عیدقربان، شهر قفل می­شود؛ در حالی­که شهر کوچکِ کربلا، بیش از بیست میلیون نفر را در این ایام پذیرایی می­کند! چگونه چنین چیزی ممکن است؟ اگر واقعا این در قدروقواره امکانات و برنامه­ریزیِ بشر است، نشان بدهید که می­توانید شما هم ایجادکنید!!!

ما باید تورهای نخبگانی از تمام کشورها تشکیل دهیم و از آنها بخواهیم که بیایند و فقط مشاهده کنند و این پدیده را با مقیاس­هایشان اندازه­گیری کنند و نتایج مشاهدات خود را منتشر کنند.

ما باید از اساتید حوزه و دانشگاه بخواهیم که پایان­نامه­های ارشد و دکترا را برای تحلیل این معجزه قرن بیست و یکم شکل بدهند.

و ختم کلام اینکه:

از خداوند می­طلبیم که زیارت با معرفتِ حسین­بن­علی­بن­ابیطالب علیهماالسلام و فرزندان معصومش را روزی ما بگرداند تا بتوانیم با معرفتی که از این کانون آگاهیِ الهی کسب می­کنیم به­سوی زمینه­سازی برای تمدن اسلام و تحقق جامعۀ منتظرِ ظهور حجت خدا امام مهدی علیه­السلام، که گشایندۀ درب­های آسمان و پاره­کنندۀ حجاب­های دل­هاست، حرکت کنیم.

والحمدلله رب العالمین

شیخ عبدالحمید الواسطی

الثانی من صفرالخیر سنه 1438

المشهد المقدس الرضوی