یادداشت: به بهانه انتشار گزینه‌های شهرداری مشهد/ امیدهای بر باد رفته...

به گزارش «قاصدنیوز»، لیست ۲۲ نفره ای که بناست شهردار مشهد (و در عمل سکان اصلی مدیریت شهری مشهد) از آن برگزیده شود منتشر شد، علیرغم توصیه هایی که برای وارد نشدن در موضوع و پیگیری سیاست «سکوت تا ببینیم چی می شود» دوستان داشتند، اما از جهت اهمیت بحث، نکات کوتاهی را اینجا آورده ام، جزییات استدلال ها بماند برای بعد:

 

 اصل شفاف کردن مسیر انتخاب شهردار و رسانه ای نمودن آن، مستقل از اینکه این شیوه کارآمد هست یا نه، کاری پسندیده است.

 

 در نحوه ورود و‌معرفی کاندیداهای شهرداری به مکانیزم انتخاب، بوضوح اشکال وجود دارد، معرفی شخصی توسط اعضای شورای شهر تنها یکی از درگاههای ورودی است نه تمام آن. 

 

تشکلهای صنفی مرتبط با حوزه های عملکردی شهرداری (اقتصادی، فرهنگی‌و حتی اجتماعی)، نخبگان شهری درگیر با فضاهای مردمی (شورای محلات تا فعالان فرهنگی و‌اقتصادی) و حتی طراحی فضاهای رسانه ای مجازی برای ارسال گزینه های مختلف در یک مقیاس وسیع در کشور، می توانست اتفاق بیفتد که متاسفانه...

 

 تا کنون که مبنای معرفی، ظاهرا تحقیقات و شناخت های شخصی اعضای شورا بوده، اما در ادامه مسیر، مجموعه دقیق شاخصهای کاهش تعداد، مشروح رزومه افراد، مشروح پاسخ های افراد به سوالات اصلی حوزه مدیریت شهری مشهد منتشر شود تا بخشی از شفافیت از دست رفته به مسیر بازگردد...

 

اگر‌ چه ترکیب معرفی شده قطعا نظر موافق تک تک اعضای شورای جدید را ندارد‌ اما انتخاب این مجموعه از میان صدها کاندید بالفعل برای این پست، می تواند دورنمایی از کلیت نگاه حاکم بر شورای شهر جدید مشهد را نمایان کند، دورنمایی که علیرغم همه امیدها، واقعا مایوس کننده جلوه می کند!

 

 در لیست منتشر شده وبر مبنای جستجو در فضاهای رسانه ای مکتوب و مجازی، بیش از ۵۰ درصد کاندیداها(بین ۱۲ تا ۱۴ نفر) سابقه هیچ گونه  تحلیل، موضع گیری و حتی اشاره! به مباحث مدیریت شهری را در فضای رسمی ندارند و اساسا یک خط مطلب قابل استناد برای سنجش توانمندیهای ادعایی حضرات در شهرداری، نمی توان یافت!

 

 در بهترین حالت و‌ اگر شخص دارای ارتباطات محدود یکی دو ساله را نیز بعنوان فرد مرتبط بدانیم، حداکثر یک سوم کاندیداها (هفت یا هشت نفر) اساسا سابقه ارتباط با بدنه های تخصصی و اجرایی شهرداری را داشته اند، کیفیت ارتباط و اثرگذاری حاصل از ارتباط که بماند!

 

 مهمتر از کمیت های ذکر شده در سطور بالا، کیفیت و جهت گیری افراد معرفی شده است. شورایی که ادعا دارد می خواهد اداره شهر را به مردم و نخبگان بسپرد، چگونه افرادی را پیشنهاد می دهد که حداقل نیمی از آنها، در هیچ فضای پژوهشی و صنفی و ایضا جمعهای مردمی محلی مرتبط با مدیریت شهری در مشهد و تهران شناخته شده نیستند.

 

 از تحلیل رشته های دانشگاهی کاندیداها، میانگین سنی، اهلیت آقایان در شناخت مسایل مشهد (معنای دقیق بومی بودن که مع الاسف به سابقه زیست در مشهد فروکاسته شده) و چندین و چند نکته مهم دیگر، بدلیل تفصیل می گذرم، اما از رویکرد بشدت سیاست زده در معرفی افراد نمی شود چشم پوشی کرد...

 

قاعدتا کسی انتظار ندارد در میان کاندیداها، مخالفان نشان دار دولت یازدهم یافت بشوند، اما محدود کردن دایره انتخاب به الفاظ مبهم و قابل تاویلی مثل اصلاح طلب، اعتدالی و اصولگرا، مدیریت شهری را از بسیاری فرصت های انسانی محروم می کند. بویژه اینکه در فضای عینی مسایل شهری، اساسا تقسیم بندی های این گونه ای، غیر واقعی و تا حدی طنزآمیز جلوه می کند.

 

با وجود شروع مایوس کننده شورای پنجم در معرفی کاندیداها، در میان کاندیداها افراد شایسته تری یافت می شوند که اگر جسارت تصمیم و شفافیت شاخص های انتخاب، وجود داشته باشد، می تواند تا حدی این فضا را تلطیف کند.