دیپلماسی دعا و عیادت

از برگزاری مجالس دعا در مساجد و حسینیه‌ها تا برگزاری عشای ربانی در کلیساهای ایران، از پیام‌های ارسالی تا عیادت علما و هنرمندان و سیاسیون و ورزشکاران، نذرونیاز شیعیان هند و پاکستان و عراق و کویت و لبنان، عیادت علمایی از سوریه و کومور و جنوب شرق آسیا، پیام‌های کتبی و شفاهی حزب‌ا... لبنان و جنبش جهاد اسلامی فلسطین و مجلس اعلای اسلامی عراق و... همه‌وهمه برای سلامتی رهبری بود که به توانمندی بیمارستان‌های داخلی کشورش نازیده و می‌گوید تفریحش در دوران نقاهت، شنیدن گزافه‌گویی‌های سران آمریکایی است. کسی که هنوز از بیمارستان درنیامده، یادآوری می‌کند که ایالات متحده در قضیه سوریه «هیچ غلطی نتوانست بکند» و پیروزی عراق بر تحرکات داعش، متکی بر قدرتی درون‌زا بوده است.

 

شاید برای فهم بهتر معنای این گزاره‌ها لازم باشد به مرور آنچه در هفته‌های گذشته در صدر اخبار جهان بود، بازگردیم؛ پیروزی مقاومت غزه بر ارتش اسرائیل و تحقق سناریوی مطلوب ایران در منطقه برای چندمین‌بار در سال‌های اخیر. رژیم صهیونیستی که می‌خواست «قدرت اول منطقه» باشد، این عنوان را مرحله‌به‌مرحله به ایران واگذار کرد و از اطراف در محاصره قدرت مقاومت قرار گرفت. ایالات متحده که کشتی‌اش در دو کشور همسایه ایران به گل نشسته بود و با سر به سنگ سناریوی ایرانی برای سوریه نیز خورد، با طرح تجزیه عراق، آخرین تیر ترکش خود را پرتاب کرد و حالا هم در تکاپوی بازسازی جایگاه خود با تشکیل ائتلاف، برای سر بریدن فرزند خود داعش است.

 

نظم نوین جهانی که بوشِ پدر پس از فروپاشی شوروی مطرح کرد تا جهان دوقطبی را به دهکده‎ای تک‌قطبی با کدخدایی آمریکا بدل کند، سال‌هاست نزد اندیشمندان غربی بی‌معنا شده است. نظمی نوین و البته برخلاف نگرش خودمحور آمریکایی در حال شکل‌گیری است که در آن، انقلاب اسلامی ایران از مرحله قدرت ملی گذشته و در مرحله قدرت منطقه‌ای تثبیت شده است؛ حقیقتی که ایالات متحده و رژیم‌های صهیونیستی و سعودی نیز در سال‌های گذشته به شکل‌های گوناگون به آن اعتراف کرده‌اند.

 

تأکید رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود با خبرگان مبنی بر کار برای افزایش اقتدار کشور در فرایند شکل‌گیری نظم جدید جهانی با اتکا به سه پایه «علم و فناوری»، «اقتصاد» و «فرهنگ»، خود مانور گفتمانی دیگری از اقتدار ایران بود؛ سخنی که پس از تجربه جنگ سوم غزه ابراز شد و سخت یادآور افقی بود که امام خمینی در پیام خود پس از تجربه جنگ هشت‌ساله به ما نشان داد: «اسلام سنگرهای کلیدی جهان را فتح خواهد کرد».

 

نظم هفتادساله غربی پیر شده، چون رژیم غذایی‌اش را زندان و کودتا و دروغ‌پراکنی و تحریم و تکفیر پر کرده است. در مقابل، خورشید انقلاب اسلامی ایران با تمام فرازونشیب و تجربه تاریخی‌اش در حال بالیدن و تابیدن روزافزون است. آیا مردم و مسئولان ایران نیز آنچه دشمن به آن واقف شده است، به‌ تمام‌وکمال دریافته‌اند؟ آیا اهالی سیاست و فرهنگ و اقتصاد، آمادگی و توانایی حفظ این جایگاه و ارتقای آن را دارند؟ آیا رمز و راز اقتدار ایران اسلامی را به‌درستی بازشناخته‌ایم تا آن را بازیچه سیاست‌بازی‌ها و منفعت‌طلبی‌ها و کوته‌بینی‌های خویش نکنیم؟ آیا حقیقتا و در عمل، قدردان عمق راهبردی قدرت انقلاب اسلامی ایران و شکرگزار عزت و سلامت رهبر آن هستیم؟ چنین باد.

 

منبع: روزنامه شهرآرا