اصحاب الحسین(ع)؛ همسايگان اسم اعظم

بسم رب الشهداء و الصدیقین

* آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است

اگر نبود خون حسین، خورشید سرد می شد و دیگر در آفاق جاودانه شب نشانی از نور باقی نمی ماند... حسین چشمه خورشید است.

 

قافله عشق در سفر تاریخ است و این تفسیري است بدانچه فرموده اند: کُل یوم عاشورا و کُل ارض کربلا .. این سخن است که پشت شیطان را می لرزاند و یاران حق را به فیضان دائم رحمت او امیدوار می سازد .

 

... و تو ای آن که در سال شصت و یکم هجری هنوز در ذخایر تقدیر نهفته بوده ای و اکنون در این دوران جاهلیت ثانی و عصر توبه بشریت، پای به سیاره زمین نهاده ای ، نومید مشو، که تو را نیز عاشورایی و کربلایی که تشنه خون توست و انتظار می کشد تا تو زنجیر خاک از پای اراده ات بگشایی و از خود و دلبستگی هایش هجرت کنی و به کهف حصین لازمان و لامکان ولایت ملحق شوی و فراتر از زمان و مکان، خود را به قافله سال شصت و یکم هجری برسانی و در رکاب امام عشق به شهادت رسی..

 

می گویند که گنهکاران را نمی پذیرند؟ آری گناهکاران را در این قافله راهی نیست... اما پشیمانان را می پذیرند.

 

آدم نیز در این قافله ملازم رکاب حسین است، که او سرسلسله خیل پشیمانان است. و اگر نبود باب توبه ای که خداوند با خون حسین میان زمین و آسمان گشوده است . آدم دهشت زده و رها شده و سرگردان، در این برهوت وا می ماند. (شهيد آويني)

 

* عاشورا  جلوه وجه الله در آيينه خورشید کربلا است

سخن از عاشورا و کربلای حضرت سید الشهداء (علیه السلام) سخن از بزرگترین حماسه عالم خلقت و تجلي تاج بندگی الهی در ابدان بی سر فدائیان اسلام ناب و یاران خالص خداوند است.

 

عاشورا جلوه نور بندگی و عبودیت تام اباعبدالله الحسین و یاران با وفای ایشان (علیهم السلام) است که در معرکه جنگ با منافقین و غافلان امت خاتم النبیین (ص) رخ داد. حقيقتي كه آن روی سکه اش این حماسه اي خونین و رنج آور تاريخ و البته جلوه عشق و فنای اصحاب در امام عاشورا و فنای امام در ذات اقدس ربوبی است يعني عاشوراي حسيني جلوه وجه الله  در آيينه خورشید کربلا است.

 

باید تمام عرفان و عبودیت و ظهور ولایت حقه الهیه در عاشورای حسینی را به چشم بصیرت دید تا رمز خلقت انسان و راز انتخاب انسان به مقام خلیفه اللهی در نظام آفرينش آشکار شود و خطاب " اني اعلم ما لا تعلمون" پروردگار به ملائكه تفسير شود.

 

در مكتب توحيد راه امام حسین(ع) نزدیکترین راه به قرب الهی و تشرف به آستان حضرت رب العالمین و بهترين وسيله براي جلب رضايت حضرت حق است و رسم حسینی زندگی کردن و حسینی جان دادن ترجمان ترجمه عملي اسلام ناب محمدی (ص). چرا که رمز بقای اسلام در خون سید الشهداء (ع) و شهیدان کربلا است، يعني اسلام با كربلا زنده مانده و با خون شهيدانش نفس مي كشد و آن به آن در طول تاريخ حيات مي يابد.

 

در مقام تمثيل اصحاب کربلا و شهیدان عاشورا همچون ستارگان پرتلالؤ آسمان در تاریخ هستند كه حقيقتا در آسمان قلب اولياء خدا می درخشند، هر چند که شعاع نور تابناک خورشید آل عبا و ماه بنی هاشم جلوه نمايي آنها را از دیدگان ما خاکیان مستور نموده است.

 

مي دانيم در تبیین مقام و جایگاه شهیدان عاشورا و اصحاب عرش نشین کربلا کسی جز شاه شهیدان و ائمه معصومین (ع) حق مطلب را به شایستگی اداء نخواهند كرد. چرا که ایشان وصله تن امامند و جزئی از وجود نورانی آن حضرت، آنجا كه حضرت حسین (ع) آن كلمه تامه الهی يارانش را به همراه خود به معراج خون و سفر عرش برده و از بین امت آخر الزمان آنها را پسندیده است، اصلاً گويا حضرتش نام و نشان این گمنامان عالم فنا و ذخایر عالم بقاء را از ازل به دل خود نوشته بود تا در روز کربلا فدائیان حسین(ع) نام بگیرند. بی شک شهدای کربلا برگزیدگان دشوارترین ابتلائات تاریخ خلقت انسانی اند و در امتحان ولایت آل محمد (ص) وعلی (ع) گوی محبت را از دیگران ربودند و در ازای خريدن عشق فرزند مظلوم پیامبر (ص) و زهرای اطهر (س) به جان، تجارت پر سود شهادت نمودند و خود را به خدا فروختند انهايي که در وصفشان قرآن می فرماید : "فاستبشروا ببیعکم الذي بایعتم به ..." و اين خطاب بشارت به مرداني است كه با سرمایه ولایت آل علی(ع) به سعادت  ابدی دست یافتند.

 

به راستي در گیر و دار امتحانات و سختی هاي و دنیا و فتنه های تاریک زندگی امروز چه کسانی از یاران امام حسین(ع) بهتر راه را بر ما نشان می دهند و آيا در این روزگار سخت دین داری و خلوص الگوئی زیباتر و کامل تر ازشهدای کربلا براي امروز جوانان انقلاب سراغ داريم؟

 

راستي آيا راه ما به راه شهيدان كربلا متصل مي شود، آيا ما هم به اين خيل نوراني ملحق خواهيم شد.... كجا با اصحاب كربلا قدم صدق داريم، و كجا از همراهي اين كاروان تاريخي در زمان خود عقب مانديم و در بيابان غفلت گم شديم. يادمان نرود  شاخص در ترازوي حسيني براي ما  شهداي كربلايند.

 

هنوز اسم و رسم و تعداد اين عزيزان هم غريبانه است

در باب تعداد شهداي كربلا و ستارگان حماسه حسيني در سال 61 هجري بنابر شرايط تاريخي اقوال مختلفي نقل شده است، ازانجمله گفته اند حضرت امام حسين (ع) هنگام خروج از مكه در هشتم ذي الحجه هفتاد و دو نفر از شيعيان و خاندانش به سوي كربلا (كوفه) حركت كردند ولي عدد همراهان از مكه تا كربلا با شرايط سياسي وقت تغيير كرده است.

 

درباره حاضرين همراه آن حضرت، مسعودي عددي بيش از پانصد نفر ذكر مي كند كه صحت آن البته بعيد به نظر مي رسد.

 

در نقلي از لسان امام باقر (ع) همراهان امام (عليه السلام) چهل و پنج سوار و يكصد نفر پياده ذكر شده است كه ابن طاوس اين قول را تأييد مي كند. به نقل از يكي از شاهدان سپاه عمر سعد ،سپاه امام حسين (ع) را يكصد نفر دانسته است . ابومخنف صاحب مقتل معروف به نقل از ضحاك بن عبدا... مشرفي اين عدد را سي و دو سوار و چهل نفر پياده گفته است كه شيخ مفيد اين قول را برگزيده است، يعني همان 72 نفر كه قول مشهور است، اما برخي از علما و مؤلفين در اين موضوع شهداي ركاب حضرت سيدالشهداء را بيشتر از يكصد تن اعلام كرده اند.

 

در زيارت ناحيه مقدسه كه سيد بن طاوس از لسان امام زمان (عج) در كتاب اقبال آن روايت مي كند، حضرت با ذكر نام تك تك شهداي كربلا و اشاره به اسامي قاتلين آنها شهداي كربلا را ياد مي كنند و به اسامي 85 شهيد اشاره مينمايند كه البته اسامي برخي از شهداي معروف كربلا در اين زيارت برده نشده است.

 

هر چند كه در عرف شيعه و قول مشهور در بين عامه مردم شهيدان عاشورا را 72 تن قلمداد مي كنند و اكثر مردم عدد 72 را به عنوان تعداد شهداي ركاب سيد الشهداء (ع) مي دانند اما بسياري از محققين و علما تعداد اصحاب الحسين(ع) را بنا بر گواهي هاي تاريخي قطعاً بيش از 72 تن مي دانند و برخي از محققين حتي تعداد شهيدان را تا 145 نفر به نام ذكر كرده اند.

 

شايد يكي از مظاهر غربت شهيدان كربلا و مظلوميت ايشان همين نكته باشد كه هنوز كاملا اسم و رسم و تعداد اين عزيزان به طور قطعي شناسائي نشده است.  (شهداي انقلاب كربلا ،سيد محمد صالح موسوي، ص  22)

 

هر چند در این مجال مختصر فرصتی برای تبیین ابعاد شخصیتی و مقام والای ایشان نیست و ما هم معرفت و طهارت شایسته وصف ایشان را نداریم اما حال که این توفیق بزرگ نصیب شده است که در وصف بهترین شهیدان عالم قلم سرايي كنم لا جرم به معارف ناب مکتب اهل بیت عصمت (ع) اتکاء و استناد نموده و جلوه هایی از نورانیت ستارگان آسمان کربلای حسین ( ع) را مرور كنيم.

 

وجود مقدس حضرت سید الشهداء (علیه السلام) راز بزرگ خالق هستی است و تجلی گاه اسم اعظم الهی و میعادگاه آن حقيقت توحيد حرم عشق و قلعه ولايت است كه در زمان عاشورا و در بعد مكان آن را كربلا مي گويند.

"سلسله موی دوست حلقه دام بلاست     هر که در این حلقه نیست فارق از این ماجرا است."

 

اينجا اگر صحبت ازعشق و سلوک و ریاضت و صعود و فناء به میان آید، و اگر دم عبودیت و ولایت و محبت و قداست زده شود مصداق اتم و اکمل آن راه و رسم حسینی است و  بدون هيچ شكي در سلوك روحاني هيچ كسي بي نياز از توسل و استمداد از آن حضرت نيست يعني در تلاطم طوفان درياي معرفت و كشمكش هاي دهر، كشتي نجات حسين بن علي (ع) است.

 

و فراموش نكنيم، این راه جز با تن دادن به هجرت و پوشیدن لباس جهاد در مسیر " الله " و با تبعیت انسان کامل امکان پذیر نیست يعني اين مسير با تن پروري ، رفاه طلبي ، راحت طلبي و بي دردي سازگار نيست. راهی پرشور و شین که ختم به شهادت می شود و مرشد و پيشوا همواره فرزندان حسين (ع) هستند.

"جناب عشق را مسند بسی بالاتر از عقل است        کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد. "حافظ

 

آنچه در این سطور اشاره می شود سرخطی از حقايق اصحاب خون خدا و اشاره اي موجز از خصائص شهدای کربلاست.

 

 

1ـ "شهادت از مختصات انسان کامل است

 از آنجا كه همه انسان ها مفطور به فطرت الله و كمال طلب هستند، تمام تلاش ها و تكاپو هاي انسان ها براي كسب كمال مطلق است. هرچند كه اكثر انسان ها مسير و مقصد را گم كرده اند و به بيراهه ميروند،چه رسد به اينكه از راه ميان بري مانند شهادت براي صعود به قله كمال حركت كنند و كمال انساني را انسان كامل شدن است و شهادت را شاهراه كمال مطلق بدانند.

 

به تعبیر حضرت روح الله، امام عزیزمان خمینی کبیر، ‌‌‌‍‍‌ "شهادت از مختصات انسان کامل است" و مقام والای این ]شهادت[ دیدی ربوبی لازم دارد ونه تنها دست ما خاک نشینان از آن کوتاه است که افلاکیان نیز از راه یافتن به کنه آن عاجزند، چه که آنها از مختصات انسان کامل است و ملکوتیان با ان مقام اسرار آمیز فاصله دارند.  (صحیفه، ج18، ص 74 )آري ملكوتيان هم با مقام اسرار آميز شهيدان كربلا ، آسمانها فاصله دارند.

 

شهداء شمع محفل دوستانند و از نفوس مطمئنه ای هستند که مورد خطاب (فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی) پروردگارند. این جا صحبت از عشق است و عشق و قلم در ترسیمش برخود بر می شکافد.( همان، ج21، ص147)

 

لذا می توان گفت بزرگترين خصيصه شهیدان کربلا بنا بر معارف ناب توحیدی وصول به قله کمال مطلق است، آنهم از گذرگاه شهادت. چرا که ائمه هدي (ع) فرموده اند: « فوق کل ذی برّ ، برّ حتي یُقتل الرجل فی سبیل الله»

 

بالاتر از هر فضل و نیکی ، نیکی و برتری وجود دارد تا اینکه انسانی در راه خدا کشته شود و برتر از شهادت كمال انساني متصور نيست از اينجاست كه شهادت  و آرزوي انسان كامل هم هست.

 

در مسابقه عظيم كمال و رشد انساني اصحاب الحسين (ع) گوي سبقت را ربوده اند و به نقطه پاياني كمال رسيده اند.

 

همه اولياء طلب و آرزوي مقام شهيدان كربلا را دارند. همراهي و همنشيني شهداي كربلا، آرزوي همه اولياء خداست.

 

2ـ منازل الشهداء  تمناي الهي همه اولياء است

شهدای کربلا به عنوان مصداق بهترین فدائیان اسلام و پاسداران دین خدا، سرور شهیدان عالم هستند همه اولياء خدا هم به منازل الشهداء غبطه می خورند و آرزوی مقام ایشان را دارند حتي در نهج البلاغه است كه سيدالاولياء ،اميرالمومنين(عليه صلوات الله) در طلب مقام شهادت از پروردگار ميفرمودند: "نسئل الله منازل الشهداء" پس حقيقتاً شهدای کربلا مغبوط مؤمنان و اولياء خدا بوده و همه مقام ایشان را آرزو می کنند و در تمناي آرزوهاي الهي خود خطاب به اصحاب كربلا، خصوصا اگر ظرف دل براي پذيرش معارف الهي باز شود و متذكر اين امر شويم كه اين امام صادق (عليه الصلاة و السلام )هستند كه در مقام زيارت شهيدان كربلا اين عبارت را انشاء فرموده اند كه " یالیتنی کنت معکم" فأفوز فوزاً عظیماً» می گویند.

 

3ـ رويت وجه الله و فناء في الله، ثمره صبر در ركاب سيد الشهداء است

 اصحاب الحسین (علیه السلام) بنا بر مضمون روایات صحیح به مقام عبودیت تام و استصال به سرچشمه ناب ولایت نائل گشته و به آن حقیقت غیبی توحید واصل شده اند. این مقام آن پایگاه رفیع نورانی و توحيدي است که کلام امام معصوم (ع) به همين اشاره دارد كه فرموده اند: (الشهید ینظر الی وجه الله) . پس اينجا سخن از مقام رؤيت وجه الله و فناي در آن است.

 

آن یاران با وفا پس از عبور از گذرگاه شب عاشورا، با چشم باز و دل بینا حقائق عالم را از آیینه ولایت حسینی مشاهده کردند و سیطره ولایت امام علیه السلام در روز عاشورا را جلوه احدیت و روح توحید می دیدند و پس از شهادت به تعبیر روایات به مقام وجه اللهی و به نص قرآن به حیات "عندالرب" پیوستند که شاید جريان سیراب شدن از حوض ولایت و شراب کوثر به دست یداللهی رسول الله در لحظه شهادت در خاک گرم کربلا ، لطیفه و اشاره ای به این مقام باشد. كه آن عزيزان از آيينه ولايت محمدي، حجاب اكبر را دريده و به فناء تام و حضور مطلق عندالرب رسيده اند و ذوب در توحيد شده اند.

خطاب حجت خدا در زیارت قبور شهدای کربلا در زیارتنامه ایشان به این مقام اشاره دارد که :

" السلام علیکم ایها الذابون عن توحید الله  . السلام علیکم بما صبرتم فنعم عقبی الدار ، بأبی انتم و امی فزتم فوزاً عظیماً " ( المزار، شهید اول، ص161)

 

سلام بر شما ای مدافعان توحید ناب، سلام بر شما به آنچه صبوری کردید و به بهترین جایگاه ابدی ملحق شدید، پدر و مادر من فدای شما، به پیروزی و فوز عظیم رسیدید...

 

بعید نیست که فوز عظیم و پیروزی  و سعادت نهانی براي شهيدان عاشورا همين فناء فی الله و بقاء بالحسین(ع) و رسیدن به رؤیت جمال غیب و عنداللهي شدن باشد پس از وصول به مقام وجه اللهی و حیات ابدی و سیراب شدن از سرچشمه هستی.

رهرو منزل عشقیم و ز سر حد عدم                 تا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم .

 

4ـ همنشيني با امام حسين (ع) همسايگي با مرزهاي عصمت است.

شهدای کربلا ساکنین دائمی کربلای معلي و همراهان ابدی حضرت سید الشهداء (ع) هستند و نفوس مطهری که برای همسایگی و همنشینی حضرت حسین (ع) انتخاب شده اند و از ره آورد اين رتبه بي نظير نهایت عزت و شرف و شوکت و افتخار که در عالم موجودات رسیده اند و نه تنها تا قیامت که تا ابد سفره نشین خاص حضرت حسين (ع) و مورد عنایت ویژه ایشان هستند . يك نمونه و مصداق اين جريان، آن شهیدی است که پس از جان دادن و سینه سپر کردن در برابر تیرها در جلوی نماز امام در ظهر عاشورا، مژده جلوداری در بهشت را مقابل آقای عالمیان از زبان حضرتش شنید كه فرمودند:  " أنت أمامي في الجنة" تو در بهشت نيز روبروي من خواهي بود.در مقام عبوديت تام و خلوص بندگي واتصاف به بهترين صفات جمال و جلال است که در زیارت ایشان می خوانیم :

« السلام علی الارواح المنیخه بقبر ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) : السلام علیکم یا طاهرین من الدنس، السلام علیکم یا مهذبین السلام علیکم یا ابرار الله. السلام علیکم و علی الملائکة الحافین بقبورکم أجمعین. جمعنا الله و ایاکم فی مستقر رحمته و تحت عرشه انه ارحم الراحمین .( همان، ص 164)

 

اطلاق كلمه روح به شهدای کربلا ، در زیارتهاي شهداء که در فقره مبارکه ( وعلی الارواح التی حلت بفنائک) هم مكرر در زيارت عاشورا مي خوانيم و در كنار آن اشاره به مقام طهارت از همه پلیدی ها در زبان معصوم (ع) نشان می دهد که این شهیدان عزیز به مرز عصمت در روز عاشورا بسیار نزدیک شده اند و به مثال آینه ای شده اند كه مقام وجه اللهی سید الشهداء (ع) را در خود جلوه گر مي دیدند. شهداء كربلا مهذب و پاكيزه از هر پليدي شده اند. طاهرني من الدني.

 

آيا این مقام پاکی و طهارت جز نتیجه خون دادن و قربانی شدن در راه امام (ع) است که باعث همنشینی و آنگاه عرش نشینی ایشان شده است و انسان کامل و امام معصوم نکته است که اهل دل آن را بی نیاز از توصیف و تفسیر می دانند.

 

از علائم و آثار این طهارت خونین رنگ و خاک آلود همين بس که فرشتگان الهی و ملائکه آسمان فلسفه وجودیشان و عبادت و کمالشان طواف و پرواز بر گرد قبور شهدای کربلاست .

 

جا دارد ما نیز با دل و جان به این فرشته های شيدا در زیارت شهداء سلام کنیم و بگوئيم " السلام علی الملائکه الحافین بقبورکم "  سلام بر شما و آن ملائکی که دور تا دور قبور پر نور شما را احاطه کرده اند.

 

5- شهدای کربلا اولين فدائیان حضرت زهرا (س) هستند

با تدبر در مضمون احاديث و روایات متعدد در مورد نسبت و جايگاه که حضرت امام حسین (ع) در بين پنج تن آل عباء اين حقيقت روشن مي شود كه حضرتش خامس و به تعبيري خاتم اصحاب كساء هستند و بدین ترتیب ایشان میراث دار و وارث و یادگار رسول الله و ودیعه حضرت فاطمه زهرا وارث امیرالمومنین و بدیل و نسخه امام مجتبی (عليهم السلام) هستند و از همه مهمتر جامع همه ابعاد روحانیت و عصمت و ولایت خمسه طيبه و نور واحد محمد و ال محمد (ص) در زمان خودشان بوده اند، که در برخی اشارات به "شجره طیبه" یاد شده است لذا تمامی هويت اسلام ناب و حقیقت دین محمدی (ص) را پس از شهادت امام حسن (ع) بايد در وجود حضرت امام حسین(ع) جستجو كرد و يافت.

 

با عنايت و استناد به اين حقيقت معرفت انگيز یکی از مناقب شهیدان کربلا این است که در باطن امر گويا ایشان در واقع همراه رسول الله در جنگ بدر و احد و خیبر حاضر بوده اند و همچنين مدافع ولایت در کوچه های مدینه و هم سرباز امیرالمومنین (ع) در صفین و نهروان و هم یاور امام مجتبی(ع) در ایام غربت  چرا که جلوه تام عترت را در غربت بیابان کربلا یاری کردند و صد البته همه ایشان تا لحظه آخری که خون در رگ و نفس در سینه داشتند ، بهترین مدافعان انصار حریم قدس حضرت ام المصائب (س) هم بودند .

 

در یکی زیارت اصحاب به این مقام اشاره است که :

السلام علیکم یا انصار دین الله ، و انصار نبيه و انصار امیرالمومنین و انصار فاطمه الزهرا سیده نساء العالمین السلام علیکم یا انصار ابی محمد الزکی الحسن الولی الناصح. السلام علیکم یا انصار ابی عبدالله الحسین الشهید المظلوم صلوات الله علیکم ....( همان، ص 167) 

 

این کلمات پر معنا در زیارت مأثور شهدای کربلا به گونه ای از منظر ديگر مبين اين نكته نيز هست که گویا در لسان معصوم(ع) رسول الله و امیر المومنین و صدیقه طاهره و امام مجتبی (ع) همگی در روز عاشورا در کربلا حضور داشته و در كنار امام حسين (ع) شريك مبارزه و جهاد بوده اند و بدين ترتيب مجاهده در روز عاشورا به منزله ياري سيد الشهداء (ع) ، نصرت همه اصحاب كساء (ع) در زمان خودشان نيز بوده است.

 

در این مقام و برای درک این باور که بعد منزل زمان و مکان نبود در سفر روحانی، مي توان به عنوان توضیح و تحلیل برای این مسئله عمیق و نکته معارفی به پاسخ امیرالمومنین (ع) در جنگ صفین در جواب سوال یکی از یاران آن حضرت اشاره کرد که از آن حضرت پرسيده دوستي دارم كه دوست داشت همراه شما به ميدان نبرد بيايد اما نتوانست حور پيدا كند ... در خطبه 12 نهج البلاغه اين مطلب بسيار عميق در كلام آن حضرت مورد اشاره قرار گرفته است.

 

6- گويا زیارت اصحاب الحسین (ع) جزئی از زیارت امام عاشورا است.

با دقت در کتب مزار و زیارتهای مأثور در منابع شیعه که ذخائر اصیل و گنجینه به جا مانده از فرهنگ معارف و مکتب اهل بیت (علیهم السلام) مي باشد،  این نکته حائز اهمیت است که غالباً در تنها زيارت و زیارتگاهی که یاران حجت خدا به همراه ایشان یاد شده و آنان نيز زیارت می شوند زیارت اصحاب الحسین (ع) است. يعني زيارت شهيدان و اصحاب امام در امتداد زيارت مضجع منور خود وجود مقدس امام (عليه السلام).

 

در اين موضوع نباید از این مسئله مهم غافل شد که چرا در زیارت رسول الله و امیرالمومنین (علیهما السلام) و حتی دیگر ائمه هدی (ع) یادی از شهیدان رکاب ایشان و صحابي خاص یاران صدیقشان و نام ايشان به صورت مستقيم و حتي در قالب اشاره به اصحاب نيامده است. اين سؤال مبدأ پاسخ به مسائلي است كه تفاوت جايگاه و رتبه شهيدان كربلا را با ديگر شهداي تاريخ اسلام روشن مي سازد .

 

این خصیصه فقط ویژگی یاران عاشورایی حضرت سید الشهداء (ع) است که هر کجا ذكر و نام آن حضرت به زبان مي ايد ياد و نشان ايشان نيز به دنبال  آن می آید . هر سلامی که به  حضرت ابا عبدالله (ع) می دهیم به دنبال آن بر اصحاب الحسین(ع) هم سلام  میفرستیم .

 

در طول تاريخ هر انسان کامل و ولی الهی قطعا كم يا زياد یارانی و فدائیانی داشته که به قربانگاه دفاع از او رفته و جان داده يا امادگي فداكاري بوده اند اما گویا شهیدان کربلا ویژگی خاص دارند كه مدال همراهی دائم با امام معصوم (ع) را به دل آويخته اند.

 

عمدتاً در زیارت هیچ پیامبر و امامی ويا هیچ ولی کامل و عبد صالحی در ادامه سلام بر مزور ادامه امر به زیارت یاران او ختم نمی شود، الا در زيارت امام عاشورا كه اين خصيصه براي شهيدان آن حضرت ثبت شده است.

 

 در حقیقت درلابلای جملات و فقرات زیارت مبارکه عاشورا ، می بینیم که وصف شهیدان کربلا و ویژگی ها و اختصاصات این اولیاء  خاص خدا موج می زند و یادشان ادامه ذکر اباعبدالله الحسین(ع) است و بر امام و اصحابش جمعا سلام و درود ميفرستند...

 

 السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک ...

علیکم منی جمیعاً سلام الله ابداً ، ما بقیت و بقی اللیل و النهار...

 السلام علی الحسین و ... و علی اصحاب الحسین (ع)...

از آنجا که نمی توان حجت خدا و انسان کامل يعني آل محمد(ع) را در کنار دیگران قرار داد و قياس كرد وجود ممتاز ایشان را در عرض ديگران سنجيد، سلام جمعی به همه شهیدانس کربلا به همراه حضرت سید الشهداء ]علیکم منی جمیعاً سلام الله [ و دیگر قرائن موجود در زیارات اين عزيزان، گویا اشاره به این دارد که زيارات اصحاب الحسین(ع) جزئی از زیارت سید الشهداء (ع) در کربلا محسوب شده است .

 

 در اين عرصه زائری که از دور و نزدیک هر ساعت و هر روز که دل به کربلا می دهد انگار زیارت ایشان را ادامه زیارت حضرت اباعبدالله (ع) می بیند ، لذا اين جاست كه بايد اندیشید چه طور اين مقام دست نيافتني براي اين افراد محقق شده است و "رجال الله" شده اند و اين چه عنایت و فضل و شرف و چه اكسير محبت و عشقی است که یک صحابی پیر و يا غلام سياه و جوان پرشور و یا یک بازاری و کارگر کوچه های مدینه و کوفه را و یا یک فرمانده سپاه بنی امیه و قاری و معلم قرآن بصره را یک شبه به چشم بر هم زدنی به اوج عزت الهي می رساند و اينطوردستگیري می کند، تا جایی که همنشین دائمی و همسایه ابدی آقای همه خوبان عالم و محبوب ذات اقدس رب العالمین می شود. شايد بتوان رد پاي اين معماي رمزآتود عشق را درين ابيات "عارف شيراز" جستجو كرد

 

ما بدين در نه پي حشمت و جاه آمده ايم           از بد حادثه اينجا به پناه آمده ايم

رهرو منزل عشقيم و ز سر حد عدم               تا به اقليم وجود اين همه راه آمده ايم

با چنين گنج كه شد خازن آن روح الامين         به گدايي به در خانه شاه آمده ايم

 

البته همين جا این تذکر مهم قابل بيان است که حتی جایگاه شهیدان نسبت به هم ،همانطور که جلوه ظاهری آن در روز عاشورا نمایان بود یکسان نیست و هر چند اصحاب الحسين(ع)در مقام کلی از دیگر شهیدان عالم متمایزند ، اما در بین ایشان مقامات آنها نيز سلسله مراتب دارد و بین خودشان هم درجات متفاوت است و يعني شهیدان درعين  مرتبه کمال مطلق وجودی خودشان از تفاوت مرتبه نسبت به حضرت سید الشهداء برخوردارند ، براي اين مقام  است كه ميفرمايند "عرصه قرب وجودی اولياء حق و درجات ايشان  ظرائف و دقایق عمیقي دارد که صد البته امثال ما، در این درگاه حتي مدعی اين تماشاگه راز هم نیستیم چه رسد به اظهار نظر و ..

 مدعی خواست بیاید به تماشاگه راز               دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

 

7ـ شهدای کربلا انتخاب شده ذات مقدس احديت و آقاي شهداي عالم اند

اگر بدانیم که حجت بالغه الهی علم جامع لدنی دارد و تاریخ در پیش چشم او حاضر است و گذشته و آینده در نگاه او یکسان است می توان از بيان مشهور حضرت اباعبدالله (ع) كه  هم در شب و هم روزعاشورا شهادت دادند که : ] انی لا اعلم اصحاباً اوفی و لا خيراً من اصابي) بهتر و با وفاتر از اصحاب و یاران  خود به عالم ندیده ام استنباط نمود ، فداييان كربلا بهترین اصحاب و شهیدان تاریخ عالم اند و بدين بيان آنان را والاترين رزمندگان و مجاهدان باوفا و شجاعی دانست که خداوند ایشان را به بهترین میعادگاه و پاكترين جبهه ها دعوت کرد. خطاب این فقرات از زیارت شهدای کربلا را نمی توان در زیارت دیگر اولیاء و شهدای تاریخ ملاحظه کرد.

 

 السلام علیکم ایها الربانیون انتم خیره اختارکم الله لأبي عبدالله (ع) و أنتم خاصۀ اختصّکم الله... أنتم السعداء و سعدتم و فزتم بالدرجات العلی فجزاکم الله من أعوان و إخوان، خیر جاز مَن صَبر مَع رسول الله (ص) هنیاً لکم ما اعطیتم و هنیئاً لکم به حُبیّتم. (كامل الزيارات،ابن قولويه قمي،باب 79،ص 372)

آری سلام به شما ای شهدای ربانی، شما بهترین ها هستيد، خوبانی هستید که خداوند شما را براي  روز عاشورا و همركابي سید الشهداء برگزیده است، عده ای هستید که خداوند متعال شما را به طور خاص براي خودش انتخاب کرده است...

 

کبوتران خونین بال و بی سر عاشوری سید الشهداء بدون شک، مفخر شهیدان عالم و آقای همه شهیدان تاریخ اسلام هستند. جایگاه ایشان جایگاه الگو و اسوه و مقتدای همه جانبازان طریق ولایت و فدائیان دلداده حریم اهل بیت عصمت و طهارت (ع) است،حتی دیگر شهیدان را در مقام كلي نمی توان با عنايت به نسبت و قرب ويژه ایشان به ساحت سید الشهداء(ع) با این عزیزان مقایسه کرد.

 

در طول تاريخ توحيد و ولايت و در سلسله مقربان الهي همه، اولیاء خدا هميشه دنباله رو این خاصة الله بوده اند و خود را رهرو شهیدان خدایی كربلا معرفي كرده اند، طوبي لهم و حسن مآب

 

هنگامي كه حجت بالغه پروردگارحضرت امام صادق(ع) خطاب به شهداي كربلا اينگونه می فرمایند،ديگران چه بگويند :

السلام علیکم ایها الربانیون أنتم لنافرط و سلف و نحن لکم أتباع و انصار ، أشهد أنکم انصارالله کما قال الله تبارک و تعالی فی کتابه « و کأین من نبی ء قاتل معه ربیون کثیر فما وهنوا لِما اصابتهم فی سبیل الله و ما ضْعِفوا و مااستکانوا» [1] أنتم سادۀ الشهداء فی الدنیا و الآخره . (همان)

سلام بر شما ای شهیدان خدایی . شما پیش رو و جلو دار مائید و ما دنباله رو و یاری کننده و راهرو راه شمائیم... شما آقای شهیدان عالم در دنیا و آخرتید .

 

 8ـ اصحاب حسین پرده پندار دریدند         آنگه که به جز روی خدا هیچ ندیدند .

در وصف حالات و کرامات یاران عاشورائی و با وفای امام مظلوم ما خصوصاً در شب عاشورا آمده است که پس از آنکه آن حضرت عمق و عیار عشق و ارادات ایشان را در صبر و یقین برخود و فردای خونین رنگ  کربلا سنجید با تصرف ولائی خویش پرده را از پیش دیدگان ایشان کنار زد و آن روی سكه عالم را به ایشان در همین دنیا نشان داد.

پرده بالا رفت و دیدم هست و نیست                      راستی که دیدنی ها دیدنی است 

 

شیخ صدوق در کتاب علل الشرایع از امام صادق (علیه الصلاۀ السلام) در خصوص بی پروائي اصحاب الحسین (ع) در مواجهه با مرگ روایت می کند که حضرتش در وصف یاران شهید اباعبدالله الحسين (عليه و عليهم السلام) فرمودند : انهم کشف لهم الخطاء حتی رأوا منازلهم من الجنۀ فکان الرجل منهم یقدم علم القتل لِیُبادر الی حوراء یُعانتها و الی مکانه من الجنه .

 

شهدای عاشورا چنان از شدت یقین و جزوه عشق و ایمان به حسین (ع) و فناء در محبت ایشان به مقام روحانیت ربوبي رسیده بودند که پرده ها از پیش چشم ایشان کنار رفته و مقام و منزلت بهشتی خود را از هم اکنون مشاهده می کردند و به استقبال مرگ می رفتند آثار این حالت را در جنگاوري اصحاب حتی دشمنان سنگ دل سپاه اموي درک کرده بودند ،همگي اقرار ميكردند که اصحاب حسین (ع) چنان می جنگند که گویا طلب مرگ می کنند و با شتاب به استقبال شمشیرها و تیرها می آیند. "کانهم مستمیتون"...

 

البته ازين نكته غفلت نكنيم كه اين حد معرفت صحابي خالص آن حضرت نبوده و نيست و تعدادی از شیعیان خاص با بصیرت حضرت اباعبدالله (ع) که سابقه ولایت و معرفت آل محمد (ص) را داشتند سالهای سال به چشم دل صحنه های شهادت خود را در معرکه کربلا از قبل دیده بودند و تنها شب عاشورا، شب وصال و پرواز براي ایشان بود و خدا می داند ازين منظر آنچه بر دلهای ایشان می گذشته هرگز قابل درک و بیان نیست، از این جمله بوده اند جناب حبیب بن مظاهر اسدي که در روایات آمده است سالها قبل در محفلي به همراه ميثم تمار و چندي از شيعيان  پس از آغازدوران حكومت امیر المومنین (ع) خبر از کیفیت شهادت خود داشته است.

 

9- جزوه عشق، آتش آهن را سرد ميكند

در حالات شهیدان کربلا آمده است که چنان شور و حرارت عشق به وصال در آنها بالا گرفته بود که گویا دیگر در این دنیا نبودند، گویا عطش تشنگی بر آنها بی اثر شده بود و دیگر سوزش جراحت خنجرها و درد سنگينی شمشیر ها بر ابدان مطهر ایشان بی اثر می نموده است.

 

این روایت از زبان خود حضرت اباعبدالله (ع) بر این مقام يارانشان دلالت می کند.  وجود مقدس ایشان قبل از شهادت به اصحاب روایتی را نقل کردند که سال ها قبل در دوران کودکی از زبان جدشان رسول الله (ص) مژده آن را شنیده بودند.

قال الحسین بن علی (علیهما السلام) لأصحابه قبل أن یقتل : ان رسول الله (ص) قال : یا بنی انک ستساق الی العراق و هی ارض قد التقی بها النبیون و أوصیاء النبیین و إنک تستشهد بها و یستشهد معک جماعه من اصحابک لایجدون الم مس الحدید و تلا: « قلنا یا نارکونی برداً و سلاماً علی ابراهیم » تکون الحرب علیک و علیهم سلام (الخرائج و الجرائح، قطب راوندی ، ج2، ص 848)

 

پیامبر به من فرمودند : ای پسرم تو به سمت سرزمین عراق کشانده می شوی  و آن سرزمینی است که پیامبران و اوصیاء انبیاء در آن به هم رسیده اند و محل رفت و آمد آنها بوده است و تو آنجا شهید خواهی شد و عده ای از یاران تو همراه تو به شهادت می رسند که در هنگام نبرد درد بر خورد شمشیرها را بر بدن خود حس نمی کنند و آتش جنگ به آنها بی اثر خواهد بود. گویا تیر به بدن  آنها فرو نرفته و تیغ بر تن ننشسته و بدن آنها را پاره پاره نکرده ، آنها درد و رنجی در خود احساس نمی کنند و سختی و تشنگی جنگ بر آنها شیرین است .

 

آري درين حالات حرارت عشق حسين (ع) در جان شهداء جايي براي حرارت و سوزش تيغ و شمشير باقي نگذاشته و حقيقتا ً از اين عالم و آثارش منقطع شده اند.

 

10 - غفلت از ظرفیت عظیم شفاعت شهدای عاشورا امري ساده نيست

از آنجا که بنابر نص قرآن کریم شهیدان نمرده بلکه در سراسر عالم حیات زنده اند، و بر تمامی تحولات وجریانات عالم شاهدند و البته حی و حاضر نظاره گر ثمرات و برکات وجودی خود و آثار رشادت های خویش می باشند، اینان نه مانند مردگان،  محروم از شهود (حقايق) عالم اند و نه گرفتار قید و بند عوالم محدود ناسوت و ملکوت.

 

شهیدان کربلا در قفس غرفه های برزخی محصور نیستند و بدین معنی برزخی ندارند و از حساب و کتاب قبر و قیامت عبور کرده اند، بلکه حضورشان در مراتب عالم از زندگی و حیاتشان در مقام " احیاء عندربهم یرزقون" سرچشمه می گیرند و در سراسر عالم حيات دارند و از سر چشمه " هو الحي القيوم" سيراب سيراب شده اند.

 

امیر المومنین (ع) در بیان مقام ایشان هنگامی که از کربلا عبور می کردند فرمودند:

واهاً لک یا تربه لیحشرنَّ منک قوم یدخلون الجنۀ بغیر حساب

وای بر تو ای خاک، از تو جمعی به آسمان خواهند رفت که بدون حساب به بهشت وارد خواهند شد.( شهدای انقلاب کربلا ، سید محمد صالح موسوی، ص 8 به نقل از سلونی قبل ان تفقدونی)

 

اصحاب حسین(ع) چنانکه زنده و شاهد بر عالم هستند، صاحب آبرو و عزت هم در درگاه الهی می باشند و در حقيقت واسطه فیض عالم اند، خداوند به واسطه حضرت حسین (ع) آنان را از آبروداران نزد خود قرار داده و "وجيه عند الله گشته اند" پس شهدای کربلا مصداق كامل فقره"]اللهم الجل عندک وجیهاً بالحسین (ع) فی الدنیا و الآخره" می باشند.

 

در عالم شهادت- دنيا- آبرومند شدن در محضر پروردگار به وساطت و اتصال به حضرت سيدالشهداء ،آن وجيه الله ممكن است و مسلم هر که وجیه عندالله  و آبرومند نزد خداوند متعال باشد به مقام محمود شفاعت رسیده است که در زيارت عاشورا مي خوانيم " و أن یبلغنی المقام المحمود لکم عندالله"  پس شهداي كزبلا از مصاديق شفعاي عند الله نیز می باشد ...یا وجیهً عندالله اشفع لنا عند الله  ....

 

پس چه نشسته ايم كه شهیدان رکاب سید الشهداء شافعین زنده وحاضری هستند که متأسفانه  خیل عظيمی از ارادتمندان آستان حضرت مولی الكونین، اباعبدالله الحسين (ع) از توسل و واسطه قرار دادن ایشان برای شفاعت در تمامی حوائج و درخواست هايشان در پیشگاه خداوند و حتی وساطت در پیشگاه حضرت اباعبدالله (ع) غافل هستند. غفلت از ظرفیت عظیم شفاعت شهدای عاشورا امري ساده نيست که متأسفانه اسامی بسیاری از این آبروداران درگاه الهي را هم حتی علاقه مندان و عزاداران اين چهره هاي الهي و تاريخي به درستي نمي دانند.آن زنده ها و ارواحي که با دست باز از درماندگان متوسل به ايشان دست گیری می کنند .

 

اينك این خطاب خاضعانه ماست به تک تک شهدای رکاب اباعبدالله الحسين(ع) که:  یا وجیهاً عندالله اشفع لنا عند الله .

تنها نشاني ازين حقيقت ترجمان نجواي اين توسل شورانگيز در قلم سيد شهيدان است در تاريخ مانده :

ای شهید ! ای آنکه بر کرانه ازلی و ابدی وجود نشسته ای ! دستی بر آر و ما قبر ستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون کش .

 

11- ویژگی اختصاصی شهدای کربلا

در معارف ناب آل الله و در مکتب اسلام نزدیکترین حالت انسان به خداوند و والاترین قرب روحانی و مقام سجده است. سجده در حقیقت نماد فناء در آستان حضرت رب الارباب است و حقيقت سجده درگاه حضور تام و باب ورود به خلوتگاه اختصاصی حضرت الله (جل جلاله ) آنجا که جز از تسبیح  و تقديس حضرت احدیت خبری نیست و هر چه هست ذکر و یاد و نام اوست ( و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام) و اگر سجده را به فناء تشبيه كرده اند از اين بابست.

 

با توجه به جایگاه سجده و با توجه به سیر عمیق و معنادار مراتب و درجات زیارت حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) که از جمله آن زیارت مباركه عاشورا- زیارت اصلی و محوری و دائمی و جامع آن حضرت- مي باشد و با عنايت به مراتب وجودی فقرات این زیارت يعني معني دار بودن عبارات آن نسبت به هم که همچون نماز معراج و نردبان تعالی و صعود مؤمن و زائر حقیقی است ،نبايد از سير مفهومي و معاني آن غافل شد.

 

لذا اهل دل به جایگاه سجده درانتهای زیارت مبارکه عاشورا نظر ویژه ای دارند چرا که منزلگاه نهایی سجده است و حاصل زیارت حسین (ع) لقاء الله و فناء در آستان پروردگار  و آن هم چه زيارت و زيارتگاه و زيارتنامه اي كه به سجده ختم مي شود؟!

 

سجده زیارت عاشورا گنجینه راز زیارت حسینی است و چه نیکو گفته اند در تعریف زیارت حقیقی که " الزیارۀ، حضور الزائر عندالمزور " حال سؤال اينجاست كه در مطاف عشق حسینی زائر کیست؟مزور کیست و زیارت چگونه است ؟

 

جز به زبان دل توصيف اين حقيقت نه تنها  دشوار كه ممكن نيست، آنجا كه زائر موحد، مزور آینه توحید و زیارت خلوتگاه راز عشاق حسین بن علی بن ابیطالب (ع) است. اما در خلوتگاه راز و مقام سجده که سخنی از اغیار نیست، خداوند اراده نموده است زیارت عاشورایی زائرین حسین (ع) با یاد و ذکر شهدای کربلا مختوم شود همانطور که نماز وصالش را با سلام بر نبی اعظم و اوصیائش (ع) تمام کرده است .

 

تَعمُق در فراز نهایی زیارت عاشورا که با یاد فدائیان خونین بال سید الشهداء (ع) به پایان می رسد لطائف و نكته هاي ناب و ناگفته زياد دارد و گويا در سجده زیارت عاشورا در نظر اهل  دل هویت حقیقی و عرشی عاشورائیان رخ نمایی می کند و لذت اتصال وجودي آنان را به مولايشان به جان هاي پاك تزريق مي كند.

 

اللهم الرزقنی شفاعۀ الحسین (علیه السلام) یوم الورود و ثبت لی قدم صدق عندک مع الحسین و اصحاب الحسین (ع) الذین بذلوا مهجم دون الحسین (علیه السلام). قدم صدق همراه همراهان حسين (ع) آخرين درخواست زائرين است و ختم زيارت و همراهان حضرتش هماناني هستند كه خون قلب خود را به دفاع از او ريختند و در فرداي رجعت آخرالزماني خونخواهان حسين (ع) همان هايي هستند كه براي انتقام خون خدا به همراه ثارالله رجعت ميكنند.

 

اینان ارواحي هستند كه با همراهی درجانبازی عاشقانه حضرت "قتيل الله" در عاشورا به کمال مطلق رسیده اند و شأنشان شأن انبياست السلام علیکم ایها الصدیقون ...

 

قطعاً اين شهيدان همانهايي  هستند كه در سجده هاي حضرت اباعبدالله از درگاه الهي خواسته شده اند، شهدايي كه اينگونه نامشان الي الابد در سجده گاه اولياء خدا زينت زبانها و محراب دلهاست.

 

نام من رفته است روزي بر لب جانان به صهو                اهل دل را بوي جان مي آيد از نامم هنوز

السلام علیکم ایها الصابرون ، السلام علیکم یا اولیاء الله، السلام علیکم یا أحباء الله ، السلام علیکم یا أصفیاء الله، السلام علیکم ایها الربانیون السلام علیکم ایها الذابون عن توحید الله السلام علیکم یا مهدیون، السلام علیکم یا ابرار الله ...

 

12ـ  رجعت شهيدان

در باب بازگشت سيد الشهداء به همراه شهيدانش پس از ظهور منجي عالم حضرت بقية الله الاعظم (عج) كه از اعتقادات خاص مكتب اهل بيت (ع) است،همين اشاره كافيست كه جمله شهداي كربلا و برخي از شهيدان و مومنان دلداده كربلا به دنيا رجعت خواهند نمود و همراه حضرت اباعبدالله در قيام و انتقام الهي از قاتلين شرگت خواهند نمود،تا وعده الهي در خونخواهي مظلوم عالم محقق شود...

 

در مضمون دعاي روز ولادت امام حسين (عليه السلام) كه مرحوم شيخ عباس قمي صاحب مفاتيح الجنان به نقل از حضرت امام حسن عسگري (سلام الله عليه) نقل مي كند به مضمون اين نكته مهم معرفتي و عقيدتي اشاره شده است آنگاه كه مولايمان ميفرمايند:

" اللهم اني اسئلك... الممدود بالنصرة يوم الكرة...حتي يدركوا الاوثار  يثار الثار و يرضوا الجبار و يكونو ا خير انصار....

روز و شب خواهد چرخيد تا سيدالشهداء به دنيا بازگردند و با انقلاب برخاسته از نصرت خاص الهي و آنگاه خونخواهي خون خدا به همراه اصحاب خود حقيقت وتر الله الموتور دراين عالم ظهور يابد و انتقام خونهاي به ناحق ريخته شده در كربلا به  وعده خدادست خودشان گرفته شود  پروردگار هستي راضي شود!!!

 

در انتها اين سطور کلام جامع وصف شهیدان را باید در بیان حضرت امام راحل عظيم الشأنمان آن پرچمدار بزرگ حسینی در عصر حاضر جستجو كنيم که باب شهادت و رهروی راه سید الشهداء (ع) درعمل به وجود او فتح شد و با قيامش مكتب شهادت دوباره رونق گرفت ،ایشان در وصف شهیدان می فرمایند:

 " اتاکم الله ما لم یوتی احداً من العالمین » آنچه خداوند به شما عطا کرده به احدی از عالمیان نداده است.

 

و هم ایشان در وصف اصحاب آخر الزمانی امام عشق حضرت اباعبدالله (علیه السلام) که شهیدان خونین بال انقلاب اسلاميش و شیعیان ناب اهل بيت (ع) بودند فرمودند : "خون شهیدان ما امتداد خون شهدای کربلا است ." و اين كلام جامع بي نياز از تفسير و توصيف است در تبيين جايگاه و مقام شهيدان خميني آن اصحاب آخرالزماني سيد الشهداء (ع). كافي است به حالات شهداء پس از شهادت در اين آيه قرآني تأمل نماييد:

وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ هُمْ يَحْزَنُونَ

باشد تا در رجعت هم این دو گروه از شهیدان خدایی را برای برپایی عدالت و انتقام از ظالمان پس از ظهور منجي عالم و منتقم کربلا همراه حضرتش ببنیم...

 

همانطور که آغاز سخن را با قلم سید شهیدان اهل قلم آغاز کردیم دیباچه این دفتر را نیز با جملات شور انگیز آن همنشین شهدای کربلا شهید سید مرتضی آوینی به پایان می بریم آنجا که در تبیین " فتح خون " در شب عاشورا می گويد:

وای همسفران معراج حسین ، چه مبارك شبی است! تا اینجا جبرائیل را نیز در التزام ركاب داشتید، اما از این پس... بال در سُبُحاتی گشوده اید كه جبرائیل را نیز در آن بار نمی دهند. شما برگزیدگان دشوارترین ابتلائات تاریخ خلقت انسانیتيد و از این است كه حسین شما را به همسفری درمعراج خویشتن پذیرفته است .

 

ای غوطه وران سبحات جلال !... ای مستان جبروتی ، ای حاجیین سراپرده های انس، ای قبله دارای دایره طواف ای ... چه بگویم؟ یا لیتنی کنت معکم ... اما کلام را برای بیان این رازها نیافریده اند و مفتاح گنجینه راز، سکوت است نه کلام ... دیگر آنان که مانده اند همه اصحاب عاشورایی امامند و اینتان را من دون الله هیچ پیوندی با دنیا نیست. و دیگر هیچ حجابی آنان را ازخدا نمی پوشاند، که اگر پیوندها بریده شود، حجاب ها نیز دریده خواهد شد .

 

الماس اگر چه از همه جواهرها شفاف تر است ، سخت تر نیز هست، ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق ممکن است.. و ای دل ! تو را نیز از این سنت لا یتغیر خلقت گریزی نیست. نپندار که تنها عاشورایشان را بدان بلا آزموده اند و لا غیر .... صحرای بلا به وسعت همه تاریخ است.

 

آن شراب طهور که شنیده ای بهشتان ر می خورانند ، میکده اش کربلاست و خراباتيانش این مستانند که اینچنین بی سرو دست و پا افتاده اند.

 خاك سر كوي تو زنده كندمرده را                     چونكه شهيدان تو جمله مسيحي دمند

 

 

 والسلام علي من استشهد في محبة الحسين (ع)

سلام بر شهيدان كربلا و مادرشان حضرت فامة الزهراء (س)