به گزارش «قاصدنیوز»، وحید جلیلی، معاون فرهنگی اجتماعی شهرداری مشهد عصر دیروز در همایش "مشهد جهانی، تشکل های جهانی" در فرهنگ سرای زیارت به اظهار کرد: سازمان کنفرانس اسلامی مشهد را در سال 2017 پایتخت فرهنگی جهان اسلام اتنخاب کرده است درعین حال که مشهد همیشه جهانی بوده است.
اهم مباحث طرح شده توسط وی بدین شرح است:
- یادم می آید آن زمان در مشهد یعنی سال 62 یا 63 تازه علی قاسمپور شهید شده بود، روی دیوار میلان با زغال نوشته شده بود تیم علی قاسم پور آماده مسابقه است. یک تیم آمده بود یادم نیست چند چند شدیم اما اسم تیم یادم است که بابی ساندز بود. بابی ساندز، یکی از مبارزین ارتش جمهوری خواه ایرلند بود که در زندان های انگلیس اعتصاب غذا کرد تا مُرد و اینجا یک عده از بچه های دبستانی در کوچه پس کوچه های مشهد اسم او را گذاشته بودند روی تیم شان . این یعنی زندگی کردن در جهان در فضایی فراتر از مرزهای سیاسی. سازمان کنفرانس اسلامی، مشهد را پایتخت فرهنگی اسم بگذارد یا نگذارد مشهد از بدو تاسیسش جهانی بوده است، خدا مشهد را جهانی کرده است.
- شهر زیارتی ما متعلق به مجاورینش نیست، این پایگاه نورافشانی که در اینگونه شهرها وجود دارد به طور طبیعی در ماهیت این شهر تاثیر می گذارد. پس فراتر از اینکه اصالتاً انقلاب اسلامی یک نگاه جهانی دارد، مشهد هم به طور ویژه این جایگاه جهانی را دارد.
- آدم ها از سراسر عالم دلشان و نگاهشان اینجاست. رفت و آمد دارند و می آیند تا توشه معنویت و معرفت بگیرند و به جهان صادر کنند. من و شمایی که فعال فرهنگی هستیم در این شهر باید این را یک مقدار عمیق تر و با تفصیل دقیق تری تلقی کنیم و فهم کنیم و انشا الله در رفتارهایمان به کار بگیریم.
- آقای بشارتی نامی بود یک بار توی سخنرانی هایش تعریف می کرد در یک کشور به ما زنگ زدند یک گروه از دانشجویان کره جنوبی گفتند ما می خواهیم با شما جلسه داشته باشیم. ما تعجب کردیم. گفتند: آمدیم برنامه آیت الله خمینی را برای سرنگونی دولت خودمان بگیریم و اجرا کنیم. در این حال خنده و گریه مان گرفت که چگونه اینها که مسیحی هم نیستند جمهوری اسلامی را به رسمیت می شناسند و امام را رهبر کل جهان می دانند و اینگونه پای کار آمده اند . دلیل این مسئله آن بود که انقلاب از همان ابتدا نشان داد آرمان هایش جهانی است. شاید آن نسل زمان انقلاب که ظهور کردند و قد کشیدند از میان چمران ها و.. یک دلیل عمده اش این بود که آنقدر سقف نگاه شان بلند بود و متناسب با این نگاه بلند، قد می کشیدند و رشد می کردند. با بعضی از دوستان در تشکل های فرهنگی عرض می کردم اگر می خواهید از طریق فردی رشد کنید، الگوی بچه های اول انقلاب الگوی خوبی بود.
- اگر به فعالان فرهنگی بگویید مثلا پنج دقیقه از انقلاب لبنان حرف بزن، سه دقیقه اول کم می آورند. اطلاعات ما به شدت پایین است باید اطلاعی داشته باشیم تا بعد بتوانیم از آن فرصت استفاده کنیم و به آن نیاز جواب بدهیم. چه فرصت های اندیشه ای، چه فرصت های هنری و چه فرصت های سخت افزاری و چه فرصت های منابع انسانی.
- این نگاه ها متاسفانه یک مقدار کم رنگ شده تلاشی که دوستان در این فرهنگسرا(زیارت) انجام می دهند این است که به بهانه «مشهد2017، پایتخت جهان اسلام» در میان فعالان تشکلی انگیزه ایجاد کنند و بسترهایی را فراهم نمایند که به امید خدا دو یا سه سال دیگر ببینیم که بچه های تشکل مشهد حضور فعال جدی و موثر در فضاهای منطقه ای، بین المللی و جهانی دارند. کار سختی نیست ما تجربه نکردیم اگر شروع کنیم به نظرم کار سهل ممتنعی است. حالا برنامه های ریزی های خوبی دوستان ما انجام دادند از جمله یک سری دوره هایی مثل لوازم حضور در یک چنین فضایی و بایسته های انتظام به چنین رویکردی را طراحی کرده اند. یا مثلاً ارتقای بعضی از مهارتها مثل اینکه زبان باید بلد باشید. میلیون ها زائر خارجی به حرم می آید و می رود و ما در حد احوالپرسی ساده نمی توانیم با آنها حرف بزنیم. در بحث محتوایی هم همینطور. باید در سطح جهانی گسترش پیدا کنیم و باید به روز شویم. راجع به یمن تشنگی وجود دارد هیچ کدام از ماها در مورد یمن نمی توانیم 5 دقیقه هم صحبت کنیم که مثلا زیدی ها چه فرقه ای هستند، مسائل سیاسی و مسائل اقتصادی شان چیست؟ و....
- حدود 52 کشور اسلامی داریم الجزایر ، پاکستان ، ترکیه چقدر اطلاعات داریم به اندازه بازیکنان ذخیره رئال مادرید هم اطلاعات نداریم. اینها نه تنها موضوعیت دارد بلکه به اصطلاح یک سری عملیات ایجاد می کند. اگر یک چنین نگاهی داشته باشید یک چنین اطلاعی داشته باشید مطمئناً شیوه اداره تشکل تربیتی تان تغییرات می کند. مطمئناً فعالیت های فرهنگی محلی تان ارتقاء خواهد کرد. یک سری کارهای دیگر که به شکل مشارکتی می شود با دوستان انجام داد انواع و اقسام نمایشگاه ها را در این فضا می شود برگزار کرد. بسیاری از مهمانان بین المللی را می شود دعوت کرد. تشکل ها بیایند پیشنهاد بدهند که مثلا فلان فرد را می خواهیم از فلسطین بیاوریم فلان تشکل بین المللی را می خواهیم، فلان متفکر را از تونس بیاوریم. قرار نیست همواره در یک سری کلیشه های کار تشکیلاتی بمانیم. باید متناسب با آرمانها به شیوه ها و ابزارهای جدید هم برسیم. در این زمینه آمادگی لازم وجود دارد که از اقدامات ارزشمند فعالان فرهنگی و تشکلی حمایت صورت پذیرد.
http://www.ghasednoor.ir/fa/tiny/news-4829
ارسال نظر