طنز/ آموزش خاطره سازی با متد حاج آقا!

 

 

از قدیم گفته‌اند آدم فوت شده دستش از دنیا کوتاه است، و همین دست شما را باز می‌گذارد! برای خاطره سازی سراغ افرادی بروید که به رحمت خدا رفته‌اند. همیشه خاطراتی تعریف کنید که نفر دوم حاضر در خاطره، در قید حیات نباشد. اینطوری هر خزعبلی را خواستید می‌توانید به آن بنده خدا بچسبانید.او هم که امکان تکذیبش را ندارد. پس با خیال راحت خالی ببندید!

 

 

 

خاطرات دو نفری بسازید. حواستان باشد که نباید در خاطره‌تان بغیر از شما، و فرد مرحوم، نفر سومی وجود داشته باشد. وگرنه این امکان وجود دارد که نفر سوم بزند زیر همه چیز و آبرویتان برود.

 

خاطره هایتان را اینطور شروع کنید: من بودم و فلانی...

 

حالا دیگر با خیال راحت ببافید!

 

 

 

طرف دستش از دنیا کوتاه است قبول؛ کسی نیست بگوید بابا انقدر خالی نبند، درست؛ اما بالاخره هرچیزی حدی دارد. طبق آخرین پژوهشها بهتر است هرچند وقت یکبار طرف دوم خاطره‌هایتان را عوض کنید. اگرچه توضیح دادن دلایل این امر کمی سخت است، اما بهتر است شما به متد حاج آقا اعتماد کنید؛ بالاخره ایشان بعد از سالها خاطره سازی یک چیز می‌دانند دیگر! خداییش هم نگاه کنید می‌بینید مردم عقل دارند دیگر! بالاخره یک روز از کوره در می‌روند و می‌گویند بابا این یارو از زن و بچه طرف بیشتر باهاش خاطره داره؟!

 

بنابراین بعد از اینکه سالها از خاطرات دو نفری خودتان و یک نفر صحبت کردید، بروید سراغ خاطرات خودتان با یک نفر دیگر. البته حواستان باشد که او هم دستش از دنیا کوتاه باشد. اصلاً بورکینافاسویی‌ها یک ضرب المثل حقی دارند که می‌گوید خاطره خوب، خاطره با آدم مرده‌اس!

 

 

 

اگرچه باید طرف دوم خاطراتتان را تغییر دهید، اما بهتر است که یکدفعه خیلی فاز را تغییر ندهید و افراد بی‌ربط با هم انتخاب نکنید. مثلا بهتر است این افراد داخل یک خانواده باشند. چراکه بالاخره کس و کار همان فرد اول، کس و کار این فرد دوم هم هستند و اگر بخاطر دروغ بافتن‌هایتان درباره آن نفر اول جلوی شما در نیامده‌اند و تکذیبتان نکرده‌اند، خب، اینبار هم نمیکنند!

 

یعنی اگر خانواده‌ای را پیدا کردید که در مقابل دری وری بستن به بزرگترهایشان رگ غیرتشان باد نمی‌کند و چیزی بهتان نمی‌گویند، بدانید که کلنگتان خورده است به معدن طلا! از دست ندهیدشان و تا میتوانید در همان حوالی خاطره سازی کنید!