تاریخ خبر: کد خبر: 7081

بازخوانی سالها مخالفت هاشمی، خاتمی و روحانی با آزادی بیان/

روحانی، وزارت ارشاد و مجموعه دولت و هواداران و حامیان اصلی وی از هاشمی تا رییس دولت اصلاحات به تکرار شعار آزادی بیان پرداختند در صورتی که هیچ قید عملی برای آن نداشتند.

بازخوانی سالها مخالفت هاشمی، خاتمی و روحانی با آزادی بیان/

به گزارش قاصدنیوز، بیست ویکمین دوره نمایشگاه مطبوعات در شرایطی در حال برگزاری است که برگزار کنندگان آن با رویکردی مدعی مدار درباره شعار آزادی کار را به جایی رسانده اند که جدی ترین رسانه های منتقد دولت نیز از حضور در این دوره امتناع ورزیده اند.

 

بعد از گذشت بیش از دوسال از روی کار آمدن حسن روحانی و دولت یازدهم اگرچه شعار آزادی انتقاد و منتقدان از سوی وی داده می شد، اما هر آینه برخوردهای سلبی و همراه با توقیف و تذکر دولت به رسانه ها خلاف ادعای دولت را در اذهان متبادر می کرد.

 

نهایتا حسن روحانی پس از استفاده از الفاظ بعضا توهین آمیز در قبال منتقدان اساس شعار آزادی یعنی اخلاق را زیر سوال برد و با بزدل، ترسو، بی شناسنامه، هوچی، عصر حجری و تازه به دوران رسیده خواندن منتقدین نشان داد همانطور که گفت: «بروید به جهنم» ، اندک اعتقادی به آزادی بیان ندارد.

 

روحانی در اختتامیه جشنواره مطبوعات سال 92 که به اعتقاد خیلی از اصحاب رسانه در بایکوت خبری به اختتام رسید گفته بود: "دولت معتقد است، توقف‌ها و توقیف‌ها آخرین راه‌حل است، نه اولین راه‌حل. ممکن است مطبوعه‌ای یا جریده‌ای خطا کند یا مرتکب اشتباهی بزرگ شود. اولین قدم این است که اگر می‌خواهیم برخورد کنیم با نویسنده و مدیر مسئول برخورد کنیم. ‌چرا کل آن رسانه بسته شود و عده‌ای از عزیزانی که آنجا در بخش‌های مختلف کار می‌کنند به دلیل خطای یک نفر بیکار شوند."

 

رییس جمهور در آن جلسه تصریح می کند: "در هیات وزیران به مسئولان گفته‌ام که نباید شکایتی از طرف دولت نسبت به روزنامه و رسانه باشد. می‌بینید که امروز انتقاد صریح می‌کنند و این حق آنهاست."

 

هاشمی رفسنجانی نیز در دیدار اعضای انجمن دفاع از آزادی مطبوعات از نبود آزادی بیان ابراز نگرانی می کند و می گوید: «تلاش برای بی‌خبر گذاشتن مردم، بیهوده است. کسانی که از بیان حقایق می‌ترسند از سانسور در رسانه ‌استفاده می‌کنند

 

اگرچه این شعار تبلیغاتی روحانی بارها توسط وزارت ارشاد دولت نقض شد و حتی روزنامه ای به خاطر اطلاع رسانی خبر مرگ پادشاه سعودی مورد تذکر واقع شد، اما روحانی، وزارت ارشاد و مجموعه دولت و هواداران و حامیان اصلی وی از هاشمی تا رییس دولت اصلاحات به تکرار شعار آزادی بیان پرداختند در صورتی که هیچ قید عملی برای آن نداشتند.

 

با بازخوانی نوع مواجهه روحانی، هاشمی و رییس دولت اصلاحات در مسئله آزادی درمی یابیم که این جریان سیاسی اساسا اعتقادی به آزادی ندارند.

 

در سال 69، 90 نفر از طیف های سیاسی مختلف که عمده آنها از نزدیکان دولت موقت بودند در نامه ای سیاست‌های اقتصادی و همچنین سیاست خارجی دولت وقت مورد انتقاد قرار می‌دهند؛ دولت هاشمی امضا کنندگان نامه را روانه زندان می کند. عزت سحابی در این باره میگوید: : «بعداز دستگیری‌ها، در کمیسیون برنامه و بودجه‌ی مجلس، چند تن از نمایندگانی که مرا می‌شناختند، به آقای هاشمی اعتراض کردند که چرا عزت‌الله سحابی را گرفتید؟ آقای هاشمی پاسخ داده بود: رویش زیاد شده بود، ‌می‌خواستیم رویش را کم کنیم

 

در دوران شعارهای دولت ساخته ای چون "مرگ بر مخالف هاشمی"، "مخالف هاشمی دشمن پیغمبر است" اساسا هیچ روزنامه منتقدی حق نوشتن نداشت. سید هادی خامنه ای در مصاحبه با آسمان می گوید: روزنامه جهان اسلام از این دست روزنامه ها بود که در نهایت ادب و با کمال احترام نقدهای علمی و محکمی را به دولت هاشمی وارد می کرد. این نقدها برای شخص هاشمی و هیئت دولت به هیچ وجه خوشایند نبود و در نهایت، دستور توقیف روزنامه را صادر کردند و حتی بعد از شکایت مسئولین این روزنامه به مراجع قضایی و صادر شدن حکم دادگاه مبنی بر عدم توقیف روزنامه باز هم با کارشکنی هایی که وزارت ارشاد آن زمان انجام داد، تا آخرین روز دولت هاشمی این روزنامه منتشر نشد و نکته جالب تر آنجا بود که به علت فضای سنگین سیاسی حاکم در آن زمان هیچ روزنامه ای حتی حاضر به درج خبر توقیف جهان اسلام و بررسی علل آن نشد!

 

عضو شورای سردبیری روزنامه کیهان هم می گوید: «هاشمی نسبت به انتقادات روزنامه‌ی کیهان علیه دولتش آزرده‌خاطر بود و از این رو، کمک‌های دولت به روزنامه‌هایی که علیه آن‌ها انتقاداتی را مطرح می‌کردند قطع و نشریه‌های دانشجویی منتقد هاشمی نیز تحت فشار قرار گرفتند. »

 

در رابطه با فضای آزادی بیان در دولت هاشمی محسن رضایی در کتاب «رویارویی سوم و جهاد اقتصادی» اینگونه روایت می کند: «در دولت سازندگی فضای نقد و انتقاد کاملاً بسته بود‌. اما این فضای بسته به چه دلیل به وجود آمده بود‌؟ نزدیکان هاشمی بر این عقیده بودند که اگر دولت بخواهد کشور را به سمت سازندگی هدایت کند، باید دستش آزاد باشد. فلذا رسانه‌ها باید انتقادات خود را تعطیل کنند و یا به صورت خصوصی، بدون اینکه انعکاس بیرونی داشته باشد‌، مسائل را با مسئولین در میان بگذارند. »

 

برخورد نامتعارف هاشمی در مورد روزنامه ها حتی به گریه در تریبون نماز جمعه هم کشید و هاشمی رفسنجانی به خاطر انتقاد یکی از روزنامه ها در مقابل دیدگان مردم به گریه می افتد.

 

در سالهای حضور حجت الاسلام حاج سید احمدآقا خمینی فضای انحصاری و عدم وجود نقد کار را به جایی می رساند که ایشان زبان به گلایه بگشاید و بگوید: «باید توجه داشت که طرح آزادانه دیدگاه‌ها و آرای مختلف برای حفظ و بقاء اصول اساس ارکان نظام و انقلاب ضروری است. یک روحانی چه امام جمعه چه پیش نماز چه منبری چه مرجع و چه شخصیت حکومتی باید دائما به افراد نزدیک این مساله را گوشزد کند که آزادی لازمه دین است و این‌گونه گمان نکنند که فلانی شخصیت بزرگی است و هیچ کس نباید بگوید بالای چشم او ابروست! »

 

اگرچه تبلیغات گسترده علیه دولت هاشمی و نبود آزادی بیان به شکل گرفتن دولت دوم خرداد منجر شد، اما در واقع دولت خاتمی هم کاملا یک دولت ضد آزادی بود. برای این موضوع شواهد فراوانی وجود دارد که معروف ترین آن مواجهه محمدخاتمی با دانشجویان منتقد در 16آذر 83 آخرین سال ریاست جمهوری اش بود. خاتمی در واکنش به دانشجوی منتقد می گوید: «آدم باشید وگرنه می گویم پرتتان کنند بیرون»

 

خاتمی حتی پس از انتخاب احمدی نژاد به شهردار تهران از حضور وی در جلسات هیئت دولت جلوگیری کرد. رییس دولت اصلاحات با لاریجانی رییس وقت  صدا و سیما نیز برخورد مشابهی داشت و اورا نیز به خاطر پخش برنامه چراغ و افشاگری در مورد قتل های زنجیره ای به جلسات هیئت دولت راه نداد.پس از پخش برنامه چراغ کرد تا این حد که گفتند حتی لاریجانی را در جلسه هیات دولت راهش ندادند! حذف، تحقیر و توهین به منتقدان از دیگر ویژگی های دولت خاتمی بود که رفتارهای مشابه آن این روزها نیز از رسانه های زنجیره ای دولت روحانی سر می زند.

 

به عبارت دیگر باید گفت دولت های برآمده از جریان کارگزاران و اصلاح طلبی اساسا و صرفا مدعای آزادی دارند و همه رفتارهایشان خلاف این شعار را نشان می دهد. حسن روحانی در سال 79 یعنی اوج شعار آزادی و اصلاح طلبی  میگوید: «تعطیلی و محاکمه مطبوعات حتی در غرب، حداقل کار است، در غرب اگر کسانی از خطوط قرمز عبور کنند، مادام¬‌العمر از سیاست کنار گذاشته می-شوند»

 

روحانی در یک سخنرانی دیگر نیز می گوید: «دعوت به تضارب آراء و دعوت به گفتگو برای جامعه ما زود است و مثل این است که بچه 12 و 13 را شما بفرستید کلاس دکتری.»

 

منبع: سراج24

کلمات کلیدی

ارسال نظر

تریبون