تاکیدات چند باره مقام معظم رهبری طی روزهای گذشته مبنی بر خطر «نفوذ» دشمن در عرصه های مختلف بواسطه توافق هسته ای، به مذاق برخی از رسانه ها و چهره های سیاسی که در این باره در مظان اتهام هستند خوش نیامده و حتی رییس جمهور نیز در این باره واکنش های عجیبی نشان داد.
به گزارش رجانیوز، در این باره آقای روحانی با واکنش منفی نسبت به این مساله در جلسه هیئت دولت گفت: «نباید خدای ناکرده برخی بخواهند از این کلمات و واژگان سوء استفاده کنند و این طور نباشد که از این پس با هر کس که مخالف هستیم، بخواهیم او را به نحوی متهم کرده و گروهی را به حاشیه برانیم»
وی همچنین در سخنرانی خود در نمایشگاه مطبوعات نیز با عصبانیت کم سابقه ای، نسبت به تمامی رسانه های منتقد و ارکان نظام حمله کرد و انتقاد خود از برخورد نیروهای امنیتی با عوامل نفوذی دشمن در عرصه رسانه ای را اینطور بیان کرد: «مگر قابل تحمل است که در کشوری برخی از رسانهها برای همیشه از تنبیه و توقیف و تعطیل و تهدید مصون باشند و یک حاشیه امن امنیتی دائمی برای آنها مقرر شده باشد که نه تنها هر چه میخواهند بگویند بلکه گاهی هم به عنوان پلیس مخفی عمل کنند شما از برخی نشریات می فهمید چه کسی دستگیر می شود و کجا تعطیل می شود و آبروی چه کسانی باید برود، بعد هم عدهای ادعای انقلابی گری دارند. نشریه و رسانه برای آگاهی مردم است.»
این در حالی است که بسیاری از تحلیل گران معتقدند ارتباط نزدیک برخی از دستگیر شده ها با چهره های شاخص اصلاح طلب و مقامات دولتی، یکی از علل اصلی عصبانیت رییس جمهور و واکنش عجیب وی نسبت به این مساله بوده است.
سابقه دستگیری برخی اطرافیان روحانی به اتهام مسایل امنیتی
همچنین سابقه دستگیری برخی از اطرافیان حسن روحانی در دوره دبیری در شورای عالی امنیت ملی در دوره اصلاحات به خاطر جرم های امنیتی از مواردی است که نشان می دهد متاسفانه پروژه نفوذ در سطح اطرافیان رییس جمهور فعلی امری مسبوق به سابقه بوده است و امروز نیز باید نسبت به تکرار این ماجرا نگران بود.
به عنوان مثال حسین موسویان که در دوره مذاکرات هسته ای دولت اصلاحات، معاون حسن روحانی و سخنگوی تیم مذاکره کننده محسوب می شد، بعدها به دلیل پاره ای از مسایل امنیتی در دادگاه محکوم و برای سالها نیز از تمامی خدمات دولتی منفصل شد.
موسویان در دولت هاشمی رفسنجانی سفیر ایران در آلمان و در دولت خاتمی معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی (حسن روحانی) و عضو هیئت مذاکرات هستهای ایران بود و در سال ۱۳۸۶ در حالیکه معاونت مرکز تحقیقات استراتژیک را به عهده داشته بازداشت شد. او در فروردین ۱۳۸۷ به اتهام «اخلال در امنیت ملی» به دو سال حبس تعلیقی و ۵ سال محرومیت از خدمات دولتی محروم شد.
وزارت اطلاعات در آن برهه با بیانیه ای در این باره اعلام کرد: «با توجه به خبر منتشره در برخی رسانهها و مطبوعات پنجشنبه مورخ ٢٨/٥/٨٩ به نقل از آقای علی صالحی رییس سازمان انرژی اتمی کشور مبنی بر عدم وجود جاسوس در تیم مذاکره کننده هستهیی دولت اصلاحات، وزارت اطلاعات قویا اعلام میدارد با عنایت به رای صادره از سوی شعبه ١٥ دادگاه انقلاب اسلامی تهران که قطعی گردیده است، به استناد ماده ٥٠٥ قانون مجازات اسلامی، آقای حسین موسویان به جرم جمع آوری اطلاعات طبقهبندی شده با پوشش مسوولین نظام و مامورین دولت و در اختیار قرار دادن اطلاعات مزبور به دیگران (افراد فاقد صلاحیت و بیگانگان) به دو سال حبس تعزیری و پنج سال محرومیت از مشاغل دیپلماتیک در وزارت امور خارجه و اشتغال در امور بینالملل سایر نهادها و ارگانهای کشور محکوم گردیده است.»
لازم به ذکر است موسویان پس از اعلام حکم دادگاه از کشور خارج شد و به آمریکا رفت و چندی بعد تحت عناون پژوهشگر! در دانشگاه پرینستون آمریکا مشغول به کار شد.
وی پس از توافق ژنو در سال ۹۲ در آمریکا به زبان انگلیسی کتابی تحت عنوان «ایران و آمریکا، گذشته شکست خورده و در مسیر آشتی» منتشر کرد و آن را در اختیار بسیاری از سناتورها و مقامات ارشد امریکایی قرار داد تا به گفته خودش راه توافق و صلح! با ایران را بهتر بشناسند.
این کتاب که در بهار ۹۴ نیز در تهران ترجمه و روانه بازار شد، تفسیری آشکار و صریح از سیاست خارجی دولت روحانی در رابطه با آمریکا محسوب می شود که طی آن به روشنی توضیح داده شده دولت یازدهم با هدف آشتی و صلح! با آمریکا مذاکرات هسته ای را آغاز کرده و بعد از آن نیز در پی حل تمام اختلافات! با آمریکا در حوزه های دیگر است:
«سومین طرز تفکر (درباره آمریکا) که توسط اکبر هاشمی رفسنجانی رییس جمهور سابق ایران و رییس جمهور کنونی ایران حسن روحانی نمایندگی می شود ... نسبت به احتمال تغییر موضع آمریکا خوش بین است و عادی سازی روابط همراه با حفظ منافع ملی ایران را امکان پذیر می داند. این مکتب فکری برای تلاش هایی جامع و جدی در جهت رابطه حداکثری با ایالات متحده ... آمادگی دارد. این گروه میانه رو و معتدل و عملگرا نامیده می شوند که از اقتصاد آزاد و به نفع خصوصی سازی صنایع دولتی حمایت می کنند. طرفداران این مکتب فکری در جهت منافع مشترک بین ایران و آمریکا تلاش می کنند.» ص ۴۰
مطلب مرتبط:
http://www.ghasednoor.ir/fa/tiny/news-7085
ارسال نظر