هفت داستانک کوتاه زیبا برای بانوی قم

 هنوز موسی بن جعفر(ع) متولد نشده بود، که پدرش از فاطمه می­گفت. دختری که قرار است بانوی قم شود. امام صادق(ع) هیچ وقت فاطمه­اش را ندید، اما درباره­اش گفت: برای خدا حرمی است و آن مکه است، و برای رسول خدا(ص) حرمی است و آن مدینه است، و برای امیرالمومنین(ع) حرمی است و آن کوفه است و برای ما اهل بیت هم حرمی است که قم است. به زودی زنی از فرزندان من در آن دفن می­شود که نامش فاطمه است و زیارتش برابر است با بهشت.

 

*   *   *

 

فاطمه کوچک بود. ده سال نداشت هنوز. پدر سفر بود. رفته بود حج. همان زمان گروهی از شیعیان شهرهای دور برای دیدن امام کاظم(ع) آمده بودند. سوالاتی هم داشتند. وقتی فهمیدند امام مدینه نیست، خیلی ناراحت شدند. اما دلشان نیامد همان طور بروند. دست خالی. سوالاتشان را در برگه ای نوشتند و به فاطمه دادند که اگر امام تا چند روز آینده بازگشتند پاسخ دهند. گفتند قبل از رفتن برای گرفتنش می آیند. کورسوی امیدی داشتند هنوز. دوباره آمدند و امام هنوز نیامده بود. سوالاتشان را گرفتند که بروند. اما کاغذ را که باز کردند، جواب همه سوالات نوشته شده بود. کامل، درست، مستدل. کار فاطمه بود.
 

خدا هوای دلشان را داشت. توی راه برگشت امامشان را دیدند. بعد درباره جواب سوالات گفتند. امام(ع) برگه را گرفت، پاسخ ها را خواند، بعد لبخند زد و سه بار گفت: فداها ابوها...
 

تاریخ فقط یکبار دیگر این جمله را شنیده بود. از زبان رسول خدا(ص) برای فاطمه اش. حالا موسی بن جعفر(ع) میگفت برای فاطمه اش. و دیگر این جمله در حق کسی تکرار نشد.
 

*   *   *

نامی که پدر برایش گذاشت فاطمه بود. لقب معصومه را بعدها برادرش به او داد. علی بن موسی الرضا(ع) وقتی گفت: «من زار المعصومة بقم کمن زارنی» ... هرکس معصومه را در قم زیارت کند، انگار مرا زیارت کرده است...
 

لقبش را معصومه گذاشت تا از عصمتش بگوید. مقام والایی که نزد خدا دارد.

 

*   *   *

آنقدر از تلاقی زیارتش با بهشت گفته اند که داخل حرم ناخودآگاه دنبال فرشته میگردی. همه جا نوشته «من زارها فله الجنه»... هرکس زیارتش کند، پاداشش بهشت است.  حضرت معصومه(س) خیلی بزرگ است. خیلی عزیز خداست که امام صادق(ع) درباره اش گفته: با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت می­شوند!
 

*   *   *
 

هفتاد سال اولین زائر حضرت بود. صبح­ها، قبل اذان، پشت در حرم می­ایستاد تا در را باز کنند. می­گفتند کبوتر حرم حضرت معصومه(س) است. به نصیحت پدرش برای زیارت حضرت معصومه(س) به قم امده بود و تا آخر عمر همان جا ماندگار شد. پدر آیت الله مرعشی از زاهدان معروف نجف بود. به هروسیله­ای دنبال قبر حضرت زهرا(س) می­گشت. ختم مجربی گرفت و چهل شب در حرم امیرالمونین(ع) بیتوته کرد.

شب چهلم به محضر یکی از ائمه می­رسد. امام در جواب خواسته اش می­فرمایند: «علیک بکریمة اهل البیت» خداوند قبر حضرت معصومه(س) را تجلیگاه قبر فاطمه(س) قرار داده است و جلال و جبروت قبر فاطمه(س) را به قبر فاطمه معصومه(س) بخشیده. به زیارت فاطمه معصومه(س) در قم برو.
 

*   *   *
 

ایام فاطمیه بود. عالم بزرگ، محدث قمی بالای منبر رفته بود. داشت از عظمت مقام حضرت معصومه(س) می گفت که به رویایش رسید. آن شبی که مرحوم میرزای قمی را در خواب دیده بود و پرسیده بود: آیا شفاعت اهل قم به دست حضرت معصومه است؟
 

میرزا، چهره اش را در هم کشیده بود که: شفاعت اهل قم که با امثال من است. حضرت معصومه(س) عالم را شفاعت می کند!
 

*   *   *
 

به تولیت حرم حضرت معصومه(س) گفته بود به خدام بگویید داخل حرم و دور ضریح داد و قال نکنند، داد نزنند. ملائکه آسمان اینجا می­آیند. دور ضریح رفت و آمد می­کنندو سروصدای اینها ملائکه را ناراحت می کند.

آیت الله بهجت گفته بود.