پاسخی جالب به اولین جواب یک خطاکار

به گزارش قاصدنیوز،  جنبش حیا نوشت: چرا خانم ها باید تاوان نفس ضعیف مردها را بدهند؟ چرا خانم ها محدود باشند که مردها به گناه نیفتند؟ خب مردها خودشونو کنترل کنن! چرا مردها آزاد باشند هرطور می خوان در جامعه عمل کنند؛ اما ما زن ها به خاطر اونا اسیر و محدود باشیم؟ بذارید خانم ها هم یه کم آزاد باشند!

 

این ها جملاتی است که شاید بارها از زبان کسانی که تقیدی به حجاب ندارند می شنویم. در نگاه اول شاید به نظر بیاید که حق با این دسته از زنان است، گویا آن ها مظلوم واقع شده اند و یک حق اولیه انسان که همان اختیار و انتخاب است، از آنان سلب شده است آن هم بخاطر راحت بودن مردان اما واقعیت چیز دیگری است.

 

بینی خود را از بوییدن منع کنید

فرض کنید در یک اتاق نشسته اید و یک شیشه عطر را باز می کنند و از شما می خواهند بوی عطر را استشمام نکنید. آیا شما می توانید به سلول های بویایی خود امر کنید که بو را استشمام نکنند. آیا این امکان پذیر است؟ یا فرض کنید از مقابل یک رستوران عبور می کنید و بوی غذا فضای اطراف را پر کرده است، آیا می توانید به سیستم عصبی خود بگویید که پیام گرسنگی را ارسال نکند تا شما احساس گرسنگی نکنید؟

 

حال فرض کنید فردی شدیداً گرسنه است و توانایی تهیه غذا را ندارد، از طرفی غذاهای مختلف را در مقابل او قرار دهیم و او را از خوردن منع کنیم؛ در چنین شرایطی اگر این فرد دست به دزدی برای تهیه غذا بزند آیا قابل سرزنش است؟ آیا انصاف است که انسان گرسنه ای که توانایی تهیه غذا ندارد، نه تنها به او غذا ندهیم بلکه دائماً او را در معرض غذاهای مختلف قرار دهیم و اگر هم دست از پا خطا کرد او را مجازات کنیم؟

 

آیا زنان نیز باید آزاد باشند تا هرطور می خواهند در جامعه حضور داشته باشند و حتی برخی جلوه گری جنسی کنند، از آن طرف از مردان توقع داشته باشیم که خویشتن دار باشند؟ جوانان و نوجوانان بسیاری که تا سال ها شرایط ازدواج نخواهند داشت در کوچه و خیابان شاهد این جلوه گری ها هستند و برخی زنان توقع دارند که هیچ مردی نگاه جنسی به آن ها نداشته باشد.

 

با گسترش بدپوششی ها در جامعه نه تنها جوانانی که امکان ازدواج ندارند در معرض آسیب های جدی قرار می گیرند بلکه مردان متأهل نیز از این هجمه جلوه های جنسی، در امان نیستند. واضح است که در این شرایط هم مرد متضرر می شود و هم زن و در نهایت کانون خانواده ها هستند که در معرض خطر جدی قرار می گیرند.

 

با فرض قبولی این ادعا که مردان باید نگاه نکنند

فرض کنید عقل نیز پذیرفت که زنان باید آزاد باشند و مردان نگاه خود را کنترل کنند، آیا با فرض وجود این ادعا مردان هم نگاه نخواهند کرد؟ آیا مردان بیمار دل هم رعایت خواهند کرد؟ آیا دیگر تعرضی به زنان صورت نخواهد گرفت؟

اگر فضای جامعه آلوده به جلوه های جنسی زنان و مردان باشد در این بین آن کسی که بیش از همه متضرر خواهد شد، زن است. موجودی که از روحی لطیف و حساس برخوردار است. در این کشاکش تمایلات و نیازها، اوست که دائما به عنوان یک شیئ دیده می شود و مورد توجه جنسی مردان مختلف قرار می گیرد که اغلب آن ها خیرخواهانه نخواهد بود. اوست که به علت در دسترس بودن احترام و جایگاه ارزشی خود را از دست می دهد.

ویل دورانت در لذات فلسفه می گوید: «آنچه بجوییم و نیابیم عزیز و گرانبها می گردد. زیبایی به قدرت میل بستگی دارد و میل با اقناع و ارضاء، ضعیف و با منع و جلوگیری قوی می گردد.»  (مسئله حجاب، ص ۷۳)

شهید مطهری نیز معتقد است: «حیا و عفاف و ستر و پوشش تدبیری است که خود زن با یک نوع الهام برای گرانبها کردن خود و حفظ موقعیت خود در برابر مرد به کار برده است…. به طور کلی رابطه ای است میان دست نارسی و فراق از یک طرف و عشق و سوز و گرانبهایی از یک طرف دیگر، همچنانکه رابطه ای است میان عشق و سوز از یک طرف و میان هنر و زیبایی از طرف دیگر؛ یعنی عشق در زمینه فراق ها و دست نارسی ها می شکفد و هنر و زیبایی در زمینه عشق رشد و نمو می یابد.(مسئله حجاب، ص ۷۲)

پس واضح است که با دست و دلبازی ها و جلوه گری های زنان در سطح جامعه، اولین کسانی که متضرر خواهند شد خود زنان هستند و در مرحله بعد این خانواده ها هستند که به شدت آسیب می بینند چنانچه در سال های اخیر طلاق ها و اختلافات خانوادگی ناشی از طلاق در جامعه افزایش یافته است.

 

چه باید کرد؟

طبق آیات الهی و تعالیم اهل بیت علیهم السلام هم بر مرد و هم بر زن واجب است که اولاً بدن خود را در مقابل نامحرمان به نمایش نگذارند و ثانیاً چشم خود را از نگاه شهوانی به نامحرم بازگیرند. پس هیچ منطقی نمی پذیرد که زن بگوید: من هر طور خواستم جلوه می‌کنم و مرد چشم بسته و نگاه نکند و مرد نیز بگوید: من به هر صحنه ای که بخواهم نگاه می کنم و زن باید خود را بپوشاند! بلکه برای داشتن جامعه ای با سلامت روحی و جسمی برای افراد و رشد اخلاق و معنویات در جامعه، نیاز به رعایت همه جانبه قوانین و احکام اسلامی داریم.

در این بین منطقی و عاقلانه است که قدم اول را زنان بردارند و با پوشیدگی خود مردان را نیز به رعایت حریم خود وادار نمایند. مونتسکیو نویسنده و فیلسوف فرانسوی می ­نویسد:

«قوانین طبیعت حکم می ­کند زن خوددار باشد؛ زیرا مرد، با تهوّر آفریده شده است و زن، نیروی خودداری بیش­تری دارد. بنابراین، تضادّ بین آن ها را می ­توان با «حجاب» از بین برد و بر اساس همین اصل، تمام ملل جهان معتقدند که زنان باید حیا و حجاب داشته باشند.» (نقل از روح القوانین، مونتسکو، ترجمه علی اکبر مهدوی، ص ۱۰۱)

شایسته است که زنان با نوع پوشش خود مردان را تربیت کنند که چگونه باید به زنان نگاه کنند نه اینکه با جلوه گری های خود حتی توجه مردان پاک را  نیز به خود جلب کنند. در اینصورت از مردان بیماردل که منتظر فرصتی برای تعرض به حریم زنان هستند چه توقعی می توان داشت؟

گاهی حتی بسیاری از مردان هم که می خواهند پاک بمانند مظلوم واقع شده اند و دائماً باید با فشارهای روانی از طرف جامعه دست و پنجه نرم کنند. جالب است که اگر مرد جوانی دست از پا خطا کند و به زنی متعرض شود زن می تواند از او شکایت کند اما هیچ مردی نمی تواند از زنان بخاطر بدپوششی و بر هم زدن آرامش فکری و تعادل روحی خود شکایت کند.