«اَبَر مردی» که پای «رأی مردم» ایستاد

به گزارش قاصد نیوز به نقل از  بولتن ، در حقیقت همانگونه که بسیاری از تحلیلگران در توصیف فتنه 88 گفته اند، این ماجرا شبیه "جنگ احزاب" بود که در آن همه معاندان اسلام در برابر مسلمانان صف کشیده و اگر و فقط اگر، امدادها و نصرت های الهی نبود، به یقین آن جنگ با شکست مسلمانان تمام می شد.

فتنه 88 نیز به لحاظ گستردگی و پیچیدگی آن چنان بود که به تعبیر رهبر انقلاب از ده سال قبل برای انجام آن برنامه ریزی کرده بودند. با همه اینها اما اگرچه آشوبگران و فتنه گران توانستند برای چند ماه خیابان های پایتخت را به آشوب بکشانند، اما به دلیل حضور گسترده مردم و هوشیاری رهبر انقلاب، طراحی فتنه گران نیز با شکست مواجه شد.

به عقیده بسیاری از کارشناسان یکی از موضوعاتی که موجب بر هم زدن طراحی فتنه گران شد و نگذاشت که آنان به اهداف خود برسند، خطبه های نماز جمعه تاریخی رهبر انقلاب در 29 خرداد ماه 88 بود. خطبه هایی که باطل السحر بسیاری از نقشه های شوم آشوب طلبان بود.

به نظر می رسد با گذشت 5 سال از آن نماز جمعه، همچنان محورهای مختلف آن قابل بررسی و مداقه است. یکی از محورهای اصلی سخنان رهبر انقلاب در آن روز، پایبندی و پافشاری شدید ایشان بر اجرای "قانون" و عدم عدول از آن ولو به اندازه ای کوچک بوده است.

رهبر انقلاب در آن سخنان، اصل داشتن "شبهه" در مورد انتخابات را فی نفسه رد نکردند اما ساز و کار رسیدگی به آن را تنها و تنها از طریق مکانیسم های موجود در قانون بیان کردند. در حقیقت مخالفت رهبر انقلاب با فتنه گران نه به دلیل وجود شبهه انتخاباتی، که به دلیل چگونگی رسیدگی و مطالبه به آن بوده است.

فتنه گران درصدد آن بودند که با "اردوکشی های خیابانی" و کشاندن اعتراضات به "کف خیابان ها"، عملا نظام را با بحران مواجه ساخته تا به خیال خود در کار انجام شده قرار بگیرد و به خواسته غیرقانونی آنان تن دهد. اما حرف رهبر انقلاب از ابتدا تا به انتها یک چیر بود: "زیر بار بدعت های غیر قانونی نخواهم رفت." چنانچه در خطبه های 29خرداد نیز به این مساله اشاره کرده و فرمودند:

"اگر کسانی شبهه دارند و مستنداتی ارائه میدهند، باید حتماً رسیدگی بشود؛ البته از مجاری قانونی؛ رسیدگی فقط از مجاری قانونی. بنده زیر بار بدعتهای غیرقانونی نخواهم رفت. امروز اگر چهارچوبهای قانونی شکسته شد، در آینده هیچ انتخاباتی دیگر مصونیت نخواهد داشت. بالاخره در هر انتخاباتی بعضی برنده‌اند، بعضی برنده نیستند؛ هیچ انتخاباتی دیگر مورد اعتماد قرار نخواهد گرفت و مصونیت پیدا نخواهد کرد. بنابراین همه چیز دنبال بشود، انجام بگیرد، کارهای درست، بر طبق قانون. اگر واقعاً شبهه‌ای هست، از راه‌های قانونی پیگیری بشود. قانون در این زمینه کامل است و هیچ اشکالی در قانون نیست."

به باور رهبر انقلاب، اساسا یکی از دلایل برگزاری انتخابات آن است که اختلاف ها بر سر صندوق رأی حل و فصل شود نه در کف خیابان ها: "من به این برادران عرض میکنم، به مسئولیت پیش خدای متعال فکر کنید: پیش خدا مسئولید، از شما سؤال خواهد شد. آخرین وصایای امام را به یاد بیاورید؛ قانون، فصل‌الخطاب است؛ قانون را فصل‌الخطاب بدانید. انتخابات اصلاً برای چیست؟ انتخابات برای این است که همه‌ی اختلافها سر صندوق رأی حل و فصل بشود. باید در صندوقهای رأی معلوم بشود که مردم چی میخواهند، چی نمیخواهند؛ نه در کف خیابانها. اگر قرار باشد بعد از هر انتخاباتی آنهائی که رأی نیاوردند، اردوکشی خیابانی بکنند، طرفدارانشان را بکشند به خیابان؛ بعد آنهائی که رأی آورده‌اند هم، در جواب آنها، اردوکشی کنند، بکشند به خیابان، پس چرا انتخابات انجام گرفت؟"

 

البته در این میان، آن افرادی که می بایست بیش از سایرین مراقب رفتار و گفتار خود می بودند، افراد و جریان ها و احزاب سیاسی بودند که متاسفانه بسیاری از افراد و گروه های وابسته به یک جریان سیاسی خاص، خود آتش بیار معرکه شدند. در حقیقت "افراطی گری" این جریان سیاسی بود که موجب بروز افراطی گری در جامعه شد:

"این سیاسیون و رؤسای احزاب و کارگردانان جریانات سیاسی، و یک عده‌ای از اینها حرف‌شنوی دارند، اینها خیلی باید مراقب رفتار خودشان باشند؛ خیلی باید مراقب گفتار خودشان باشند. اگر آنها کمی افراطی‌گری کنند، دامنه‌ی این افراطی‌گری در بدنه‌ی مردم به جاهای بسیار حساس و خطرناکی خواهد رسید که گاهی خود آنها دیگر نمیتوانند آن را جمع کنند، که ما نمونه‌هایش را دیده‌ایم. افراط وقتی در جامعه به وجود آمد، هر حرکت افراطی به افراطی‌گری دیگران دامن میزند. اگر نخبگان سیاسی بخواهند قانون را زیر پا بگذارند، یا برای اصلاح ابرو، چشم را کور کنند، چه بخواهند، چه نخواهند، مسئول خونها و خشونتها و هرج و مرج‌ها، آنهایند."

 

اما با همه آشوب هایی که فتنه گران داخلی و خارجی بر پا کردند، رهبر انقلاب با صلابت هر چه تمام تر بر سر رأی مردم ایستاد و حاضر نشد زیر بار خواسته های غیرقانونی جماعتی اندک اما هوچی گر و پر هیاهو بروند.